Bir gün saat 7-de dayanacaqda bir qızla tanış oldum.Yaxınlaşdım qıza , bir aydan çoxdurki onu izlediyimi ama curet edib yaxınlaşa bilmediyimi , bu defe ise artıq ona sevgimi bildirmek istediyimi dedim . Cavab meni çox teecüblendirdi.Qiz yox demedi ve sanki bir ümid verdi mene! Bundan sonra sanki bütün heyatım deyişdi.9 ay erzinde günü günden ona qarşı olan hislerim böyüyür , qarşı terefden ise eksine ciddi ve qti bir addım yox idi !
Günlerin bir günü ise öyrendim ki , eslinde bu xanım başqa birisini isteyir ! Hemin oğlan Mescidlerimizden birinde Molla işleyir ! Düzdü peşenin ele bir ehemiyyeti yoxdur hal-hazırda , sadece olaraq qeyd edirem. Bunu öyrenen anda yaşadığım hissleri sözle ifade ede bilmirem! Sadece , insanın aqlına qeribe fikirler gelir . Axı men o insana ve ya ümumiyyetla başqa birisine ne pislik etmişdimki , bu qiz mene boş ümidler vermekde davam edirdi . Hec cüre başa düşe bilmirdim . Özünden öyrenmeye çalışdıqda ise , qeyri adi heç bir kelime duymadım ! “Sadece senin ürekli hereketin qarşısında qeyri qebul cavab vermek istemedim” – bu sözlerden sonra ise deyilesi heç bir sözüm qalamdı ! İnsan duyğularıyla oynamaq ç bir kelime söz demek qeder asanmış !
Heyifki, ömrümün azda olsa bir hissesini kimise böyük ümidlerle gözleyerek keçirmişem!
Deymezmiş ...