Bir gün, bir kishi hemishe oldugu kimi
delleye (ber-ber) saçını qırxmaga gedir.
Ele delleyin qarshısında oturan kimi
bashlayırlar söhbete.
Ordan-burdan söhbet o qeder genishlenirki, gelib çıxır Allahu
Tealanın varlıgına. Dellek deyirki;
bilirsenmi qardashım, men senin
dediyin kimi Allahın varlıgına
inanmıram. Kishi; Nece beyem? Dellek
ise cavabında; Bax ele küçeye çıxan kimi Allahın olmadıgını özün derk
edeceksen. Bax de mene görüm, eger
heqiqeten de Allah varsa, onda niye yer
üzünde bu qeder xeste, bu qeder
atılmish atılmısh ushaqlar var? Eger
heqiqeten Allah varsa, onda niye insan yer üzünde, agrı, ezab-eziyyet çekir?
Meselen men, bele sheylerin olmasına
icaze veren Allah varsa, onu seve
bilmerem. Kishi ise bu sözlere qulaq
asaraq susdu ve bu mübahiseni
uzatmamaga üstünlük verdi. Amma ele delleyin yanından yenice
çıxmıshdı ki, küçede bir kishi görür.
Saçı uzun ve çirkin formada, saqqalaı
uzanib, tükleri bir-birine dolashır. Ele
baxanda görünürki, bu kishi çoxdandır
ne saçını, ne de saqqalını qırxır. Kishi tez qayıdır delleyin yanına, çagırır
ve deyir; mence bu boyda sheherde
dellek yoxdur?! Dellek deyirki; Nece
beyem? Bax dellek ele men özüm,
görmürsen? Kishi ise bu uzun saçlı ve
saqqallı kishini gösterir ve deyirki; Mence yoxdur, çünki olsaydı bax bu
yazıgın saçları uzanıb bu köke
düshmezdi. Dellek; Axı beziler varki
menim yanıma gelmirler, saçlarını
qırxmırlar, ona göre de bu güne
düshürler, çirkin görsenirler. Kishi; Görürsen ay qardash, mesele
burasındadırki, insanların çoxu Allaha
yönelmirler ona göre de pis köke
düshürler, ele senin kimi. Deyirlerki
Allah yoxdur, halbuki O vardır, sadece
biz Ona yönelmeliyik, bu boyda dünyanın yaranmasında onun eserini
tapmalıyıq, Onun bize gelmesini
gözlemeli deyilik.