Mektub qutusunda her zamankinden ferqli rengde bir mektub görmüş
ve telaşla eline almışdı. Amma bu "O"nun özüne en çox yaraşdırdığı rengde idi.
Anlamışdı mektubun kimden olduğunu belke de.Açsa idimi derhal oracıqda.
Ovucları arasına möhkemce yerleşdirdikden sonra yola çıxdı.
Uğruna qiteler deyişdirilen bir sevginin küllerindeki heyatın
seherinde sebebsiz bir yola qoyuldu.Ovucları arasında sıxışmış mavi
ve adsız mektub oxuyacaq gözleri gözleyer halda feryad edir kim idi.
Açsa idimi?
Xeyr xeyr.Açmamalı idi.Bir ayrılıq sözü ile bitirdi belke de mektub.
Acı dolu işaretler tökülmüşdü kağıza üzlere deyile bilmeyen.
Belke de çox incidecekdi yazılanlar onu. Yaxşı ya qaçacağı gerçekler.
O gerçekler yaşanması üçün onu tapmayacaq idimi? Açmalı idi.
Qaçışların dövründe sıravi nöqtelerde verilen fasilelerde
alınan nefeslerin tesadüf getirdikleriyle keçmezdi ki bir heyat.
Cesaret çatırdı bezen bir ana. Ele bir andı. Cesur olmalı ve
mektubu açmalı idi. Ne olursa olsun.
Belke de hamısı bir qurun idi.
İçinde çox xüsusisinden-sevmenin ne olduğunu bilmeyenlere
izah edercesine- sevgi pıçıldayan sözler düzülmüşdü.
Eminliye çatacaqdı sonunda ve şübhelerinden öteri heyiflenecekdi.
Ne yaza bilerdi ki sevene insan.
Beli beli. Açmalı idi. Kim biler yeni bir başlanğıc ve
bağışlanma dilek ve xahişleri ile başlayırdı bu mektub.
Heyatı daha menalı edecek şeyleri oxumaq üçün
niye hele tereddüd edirdi. Sevgi de risk olmaz idimi.
Yaxşı ya deyilse. Neyse."Neyse" deye zümzüme etdi.
Ovucları arasında terlemiş mektubun mürekkeb izleri
xarice vurmuşdu "Oxu meni" deyercesine.
Heyatı boyunca risk etmeyi sevmezdi.Yene ele etdi.
Çatdığı menzilde mektubu siyirtmesine atdı.
Bilmeden yaşamanın dincliyine çatmışlığın ardında eslinde
talehe teslim meydana olmuş yatırdı. Bilinmeyeni heyata vardı heyatında.
Onla neler yaşadı sonrasında namelum amma bilmeye
qorxduğu gerçekleri yaşadığı heyatına davam etdi.

~A_N_T_i_K__V_A_R~ [OFF] (26.07.2012 / 13:27)