Keçmis zamanlarda eyni mehellede yasayan iki nefer vardi.Onlarin usaqliqlari da hemin mehellede keçmisdi.Usaqliqda çox yaxsi dost idiler.Her seyi birlikde edir, bir-birilerinden heç ayrilmirdilar.
Aradan uzun iller keçmisdi.Bu semimi dostlardan biri atasinin yolu ile gedib tacir, digeri ise oxuyub din alimi olmusdu.Yene eyni mehellede yasayirdilar, ancaq artiq aralarindaki münasibet evvelki kimi deyildi.
Tacir olan çoxlu mal-mülke sahib olmus ve mehlenin en varlisi olmusdu.
Bu zenginlik onu yoldan çixartmis ve ona ALLAHA qulluq etmeyi de unutdurmusdu.Bir müddet sonra ALLAHI inkar etmeye de baslamisdi.Usaqliq dostu da buna göre çox sixilir, bundan xilas olsun deye, onun üçün dua edirdi.Neçe defe yanina gedib onunla söhbet etmisdi, ancaq heç bir tesiri olmamisdi.
-Qardasim, bu sözler keçmisde qaldi.İnsan dünyaya bir defe gelir.Her sey burada yasanib bitecek.Basqa dünya filan yoxdur.Seni usaqliqdan tanimasaydim, inan ki, seninle daha sert reftar ederdim.Yanimda xetir-hörmetin var, xahis edirem qurtar bu söhbetleri deyirdi.
Bunu esiden dindar dostu kederli halda evine dönüb, ibadetlerine ve elm öyrenmeye davam edirdi.
Aradan iller kecdi ve her ikisi ölüm döseyine düsdü.Qisa bir vaxtdan sonra ikisi de heyata gözlerini yumdular.Alimin tabutu çiyinlerde qebiristanliga aparilirdi.Qebrine yaxinlasanda qebrinin cennet bagindan bir bag oldugunu gördü.Onu dasiyanlara esitmeseler de bele deyirdi:
-Tez olun, bir az da tez, telesin!Meni tez yerime çatdirin!
Çünki onun üçün hazirlanmis olan o gözel mekana tez qovusmaq isteyirdi.
Az bir vaxtdan sonra o dinsiz tacir tabut içinde mezarliga teref getirildi.Gözlerini dünya heyatina yumduqdan sonra inkar etdiyi ikinci heyati görmüsdü.Çox pesman idi, ancaq artiq is isden keçmisdi.Onu aparanlara bele deyirdi:
-Vay, hara gedirem?Meni hara aparirsiniz?Men o cehennem çuxuruna gire bilmerem.Yox, meni ora qoymayin!
Ancaq tacirin sesini oradakilarin heç biri esitmirdi.Bele ki, ALLAH RESULU (s.e.s) bir hedisinde bele buyurur:"Onun

[1] 2 >>