Bezen ele bir an yetişir ki, istesende istemesende sevdiyine elvida demeli olursan. Bir tek qılına bele zerer gelmesini istemediyin, bir göz yaşına dünyaları yıxdığın o sevgiliye vida etmek mecburiyyetinde qalarsan. Sebebler çoxdur..amma o an bir ehemiyyet daşımaz.
Mecburiyyet qarşısında olduğun üçünbunu etmeliyem deyersen ve edersen. İçin parçalanar,bütün bağlarını qopararsan heyatdan.. Amma o her,daim içinde yaşayar.. sen icaze verdiyin müddetce..
Bezen ona elvida deyerken son defe sene toxunmasını isteyersen...
Boğazında düyümlensede bir çox şey esla oradan ireliye gede bilmezsen..
Elvida deyerken gözlerine baxarsan uzun uzun. Eslinde çox şey deye bilersen o an.
Amma heç bir zaman duymayacağı şekilde, içinden qışqıraraq getme deyersen.
Sevdiyinden ayrılmanın ağrısını daddığında damarlarında her bir hüceyrenin bunu etme deye yalvardığını eşidersen...axı sen onsuz nece yaşayarsan??
Sevdiyine son sözünü söyleye bildinse, onu ne qeder sevdiyini özünden soruşmağı unutma!!
Çünki heqiqeten seven insanlar son sözü esla söyleye bilmezler isteseler bele.
Bir baxışdır onlar üçün elvida. Kimisine gözden düşen bir- iki damladır. Kimisine göre dünyanın sonudur...
Amma bu ssenaride geden ancaq bedenler olar... Sen ne edirsen et, hansı sözü söyleyirsen söyle, istediyin qeder elvida dememeye çalış.. amma son söz her zaman elveda menasını daşır..

Kaş ki, o an insanın neleri hiss etdiyinin terifi yazıla bilinseydi.. Ya da o an gördüyü yuxuların şekilleri çekile bilinseydi..
Dinlediyin musiqilerde notların üreyine her toxunduğunda buraxdığı xettleri göre bilselerdi deyersen içinden. Bu heyat yalnız yaşanar, yalnız doğular insan ve öler. Kaş her şey bu qeder asan olsaydı amma deyil...
Ne düşündüyünü, ne hiss etdiyini, ne gördüyünü, xeyallarında neler qurduğunu göre bilmedikleri tek,yalnız dünyanda taparsan özünü..Tenha...
Heç kim bilmez yaşadıqlarını , arzulaydıqlarını. İçindeki odünyan sene xüsusi bir otaq kimidir..
Yalnız sendedir o otağın açarı..