sonra sen çıxdın qelbimden. Bir vicdan ezabı başladı ölü üreyimde, qelbimde heç bir şey qalmadı senden başqa. Xatirelerin, gözlerin ve sözlerin. Şerlerini getirdiler mene, meni öldüren şerlerini. Vefasız dediyini eşitdim, yıxıldım, seni düşündüm gecelerce, daim tek başıma. Şerlerin öldürdü, hesretin yandırdı üreyimi üzüldüm, qırıldım, yıxıldım ve en sonunda ağladım. 3 neferle ağladıq sene. Men, qelbim ve gözlerim. Senin üçün yandım, seni sevdim, seni xatırladım her yerde. Günlerce bir gün sesini eşitmek ümidi ile telefon zengini gözledim. Telefon çalmayıb hesret qalınca ağladım-ağladım. Sene etdiklerimi ancaq o zaman anladım. Eşitdim ki, qelbini vermemisen heç kime, içinde meni görerler deye, men de heç kese vermedim içinde seni görerler deye. Göy üzü ulduzlarla bezenmişdi. Men hemişe seni düşünerken hüzn ulduzları qoydum adını. Seni xatırladırlar deye. Eyni onlar kimi sende menden çox uzaqlardaydın. Hemişe göz qırpardın uzaqdan sessizce. Men ise daim seni gözledim, qırıq qelbim, yaşlı gözlerimle. Bezen xeyala gedirem, seni düşünürem, ağlayıram, seni ve sevgini axtarıram qelbimde. Düşmür adın heç dilimden. Gülüm öleceyem bir gün men senin sevginden, senin derdinden. Belke de bir gün göreceyem seni. Sen meni unutmuş, menim olmayan seni. Ele o an sevgimin göz yaşını xatırlayacağam ve yene bir kenarda oturub ağlayacağam. And içdim senin üstünden başqasını sevmeyim deye. Ve her zaman, her yerde tekrarlayıram. Seni unutmaq üçün öldürseler bele, qarşılıq olaraq dünyanı verseler bele, dar ağacı qurub edam etseler bele senden başqasını esla sevmeyeceyem...

<< 1 [2]