Bir gün baramada kiçik bir delik meydana çıxır, deliyin ucu terpenirdi. Bu terpenmeyi bir adam görür, maraqlanır ve oturub kepeneyin saatlar boyunca bedenini bu kiçik delikden çıxarmaq üçün sey gösterdiyini izledi... Bir ara sanki kepenek delikden çıxmaq üçün sey göstermekden imtina etmiş kimi geldi adama, sanki kepenek elinden gelen her şeyi etmiş ve artıq ede bileceyi bir şey qalmamışdı. Bu veziyyeti hiss eden adam, kepeneye kömek etmeye qerar verdi. Eline kiçik bir kesici alet götürüb, baramadakı deliyi böyütmeye başladı. Delik kepeneyin rahatca çıxa bileceyi ölçüye geldi İndi kepenek baramadan asanca çöle çıxdı. Kepeneyin bedeni quru ve kiçik, qanadları büzük-büzük idi. Baramadan çıxan kepeneyi izlemeye davam etdi; adam kepenekden bir şey gözleyirdi, kepeneyin qanadlarının açıb pervazlanacağına ve bedenini daşıyacaq qeder gücleneceyine ümid edirdi. Amma adamın gözlediklerinin heç biri olmadı! Kepenek uça bilmedi O an uça bilmedi, heç bir zaman uça bilmedi! Kepenek, heyatının geri qalanını qurumuş bir beden ve büzülmüş qanadlarla yerde sürünerek keçirdi. Ne qeder sınasa da esla uça bilmedi. Adam kepeneye yaxşı niyyetle kömek etmek istemişdi, kepeneye yaxşılıq edim deyerken ne böyük bir pislik etmişdi. Adamın anlaya bilmediyi bir şey vardı. Baramanın mehdud olmasına ve buna qarşılıq kepeneyin dar bir delikden çıxmaq üçün göstermesi lazım olan seyin, ALLAHın kepeneyin bedenindeki mayeni onun qanadlarına göndermek ve bu sayede de baramadan xilas olduğu anda uçmasını temin etmek üçün olduğunu anlamadı. Kepenek baramada qalacağı qeder qala bilmemişdi. Belece kepeneye yaxşılıq ederken onun heyatını mehv etdi....

Bezen heyatda tam olaraq ehtiyac duyduğumuz şey mübarizedir... Eger ALLAH, heyatda her hansı bir sey olmadan irelilememize icaze verseydi, o zaman bu kepenek kimi bir menada şikest qalardıq. O zaman ola bileceyimiz qeder güclene bilmez, esla uça bilmezdik.