sevgisini könülüne heps ederek...
Uşaq bir gün yene mektebden döndüyünde, yoxlama vezifesini etmek istedi. Lakin çıxdığı stul çox köhnelmişdi. Onun bir ayağı birden qırılınca, uşağı elleri tutduğu yerden asılı qaldı. Ellerini buraxaraq aşağı atlaması, özünün her zaman etdiyi bir şey idi. Lakin stul aşıb tersine dönmüş, iti bir xencer şeklinde qırılan ayaq, tam atlayacağı yerde idi.
Uşaq o şekilde yellenib dayanmaqdayken, atası sesleri eşidib çöle çıxdı. Ve stulu bir kenara iteledikden sonra, oğulunu bel qisiminden qucaqlayaraq:
- Ellerini burax! deye qışqırdı. Qorxma, seni tutdum, düşmezsen.
Kiçik uşaq, bu sözleri heç eşitmirmiş kimi idi. O şekilde gözleyerken:
- Burax, burax, qorxma! deye tekrarladı atası. Seni çox möhkem tutdum, narahat olma.
Uşaq, ancaq özünün eşideceyi şekilde:
- "Gücüm tükenmeden buraxmam, atacan" dedi. Çünki mene ilk defe sarılırsan...
Ne olur olsun heyatinizdaki gozellikleri nelerese deyiwmeyin...Cunki sizin kicik qayginiz kicik urekler ucun boyuk destekdir...
Super hekayedi ibratamiz alah hamiya rehm elesin bizde onlarin icinde
mence bu hekaye bezilerine ibret olar.
icki icenler o dunyada qanla dolu irin icecekler,nece de iyrencdi
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç