Qız:
- Men seninle azad deyilem,amma esil mehebbet azad
olmalıdır.
Oğlan derinden nefes alaraq dedi:
- O ipi mene ver. İpi götürür, bir ucunu öz ayağına,
diger ucunu qızın ayağına bağlayır-gel kiçik bir oyun
oynayaq!
- Oynayaq!
- Bax bu kiçik ip bizim sevgimizdir, tesevvür ele ki, men
sene azadlıq verirem, get.
Qız 1-2 metr gedir, ip qurtarır.
- Men gede bilmirem, senin sevgin mene mane olur.
- Bizim sevgimiz!-oğlan sakitce dedi-sen bir de cehd ele.
Qız ayağını çekdikce ip ayağını kesir.
- Meni incidir, ağrıdır axı.
Oğlan pambıq götürür,qızın ayağına evvel pambığı
dolayır, sonra yeniden iple sarıyır.
- İndi get.
Qız indi daha möhkem çekir ipi, oğlanın sifeti ağrıdan
qırışır.
- İndi meni incitmir, amma yene senden uzaqlaşa
bilmirem, ip mane olur.
- Onda qalx axşam yemeyi hazırla.
Qız yemek hazırlamağa başlayır, ip ona serbest hereket
etmeye imkan vermir.
- Yene mene mane olur.
- Onda gel birlikde hazırlayaq! -yaxınlaşır, qızın üzünden
öpür, -birlikde.
Onlar birlikde yemek hazırlayır, stolun etrafında
oturanda oğlan soruşur:
- Sen unutmamısan? Biz hele de bir-birimize bağlıyıq.
- Oy, tamam unutmuşam.
Oğlan ipi açır ve soruşur:
- Sen nese başa düşdün?
- Neyi başa düşmeliydim ki?
- Sen menim canımsan!-oğlan derinden nefes alır.
Yalnız gecenin sakitliyinde oğlan öz-özüne danışırmış
kimi deyir:
- Sen başa düşmeliydin ki, hem çetin gününde, hem de
xoş gününde meni terk etmek istesen hiss edeceksen ki
nese sene mane olur. Sene sevgimiz mane olacaq.
Amma ne qeder ki birlikdeyik sen bu maneeni hiss
etmeyeceksen.
- Bes niye sen bizim ayaqlarımızı bağladın?
- Çünki real heyatda bizim üreklerimiz bir-birine
bağlıdır.
- Bes niye menim ayağıma pambıq bağladın, öz ayağına
yox?
- Pambıqsız sen ağrını hiss edirdin. Pambıq senin
kobudlaşmış duyğularındı. Amma bu o demek deyil ki,
eger sen ağrı hiss etmirsense mene de ağrılı deyil. Sen
unutmamısan ki bizim ayağımız yox, üreklerimiz
bağlıdır?
Qız susdu, fikre getdi.
Oğlan ise hele

[1] 2 >>