Aqşin
xestexanadan ayrıldı ve şexsi
müayine otağında xeste qebul
etmeye başladı. Sevda ise ofisini
bağladı ve sadece xüsusi layihelerle
işlemeye başladı.Artıq daha çox
bir yerde ola bilirdiler. Bir gün
sahilde dolaşarken xaraba ev
gördü Sevda, üzerinde “SATILIR”
elanına baxaraq “”ne deyirsen, bu
evi alaq?” dedi Aqşine. “Bu
xarabanı söküb, üzreinde çox
gözel bir ev tikerik. Layiheni artıq
beynimde çekdim. Çox böyük bir
eyvanı olan, qağayıları seher
yemeyine devet ede bileceyimiz bir
deniz evi...”“Sen istediyine men heç
“yox” deye bilerem?” – deye cavab
verdi Aqşin. “Amerikadakı tibb
konqresinden dönen kimi emlak
meselelerin ile mağşul olan adama
zeng ederem. Neçeye olursa olsun,
bu ev bizimdir artıq...”Sadece 1
hefte ayrı qalacaqlarını bilselerde,
ayrılmaları çox çetin oldu. Her
gün, her saat danışdılar telefonda.
Göz yaşları içinde qucaqlaşdılar
aeroportda.Ancaq bir neçe gün
sonra heyat yoldaşında bir
qeribelik olduğunu hiss etdi Sevda.
Evvelki kimi xoşbext görünmür,
danışmaqdan qaçırdı. Onun kefini
açmaq üçün sahildeki evi yadına
saldı ve çekdiyi layiheni verdi ona,
amma heç gözlemediyi bir cavab
aldı: “Canım, o ev bizim büdcemize
uyğun deyil. En yaxşısı onu
unut...”Xoşbextliyin dadına
öyreşmiş insanlara bu kimi hallar
daha da çetin gelir. Sevdaya heç xoş gelmedi
gözlenilmeyen cavab. Derdini
demesi üçün yalvardı Aqşine,
“senin üçün ölerem, bilirsen, xahiş
edirem danış” – deye dil tökdü boş
yere… İllerdi sevdiyi adam
duyğusuz, sevgisiz biri ile yer
deyişmişdi sanki. Ona
yaxınlaşmağa çalışdıqca, beton
divarlara çırpılırdı ele bil. Her
çırpılanda daha çox qanayırdı
üreyi...Bir gün uşaqlığının,
gencliyinin ve bütün heyatının
birlikte keçdiyi refiqesi ile
derdleşerken, “artıq döze bilmirem,
sene demeliyem bunu” — deye
sözünü kesdi refiqesi. “O, seni
aldadır. İş yerimin düz
qarşısındakı restoranda genc bir
xanımla her gün nahar edir. Sonra
da bir-birlerine sarılıb maşına
minirler...”“Sus! Sus!

<< 1 [2] 3 4 >>