sevirem… :*

…

Her gün dersden qayıdanda tez denize de baş çekirdim. Atam gelirdi, amma yuxularıma. Belke de içden inanmaq istemişdim bu yalana.

“Geldimi?” – deye o qeder ayıldım ki, seher yuxusundan…

15 yaşım olanda anam menle danışmağa qera vermişdi. Yeqin ki, bu yalan bu vaxta qeder, hem de hedden artıq inanmağımdan qorxmuşdu. Belke de mene yalan dediyini bilsem onu bağışlamayacağımı düşünürdü.

Meni qarşısına aldı. Qabar bağlamış elleri ile bir az başımı oxşadı. Gözlerime ele baxdı ki…

- Bax qızım, yadındadırmı men sene “ Bir sabah oyandığında atan gelecek ve bizi özüyle aparacaq” demişdim. Eslinde…

Susss… göz yaşlarımı heç saxlamadan anamın gözlerini içine baxdım. Ardının getirmesini heç istemedim.

- Ana men yuxumda görmüşem, gelecek, heee. Gemi hazır olan kimi. Atam mektubda da yazır. Ana, dünen gece bir yuxu gördüm, amma mence yuxu deyildi, lap heqiqi idi.

_Atam bize güllerden çeleng toxumuşdu. Saçımıza taxmaq üçün. mene ağıllı qızım, az qalıb gelib sizi aparacam deyirdi.

Bu yalana inanırdım mı? Başından beri yox. Amma men bu yalanla qurmuşdum heyatımı. Xeyalımda qurduğum atamı heç kimse, amma heç kimse menden ala bilmezdi. 9 il bundan qabaq balaca şirin bir yalan üzerinde qurduğum heyatımı, heç bir acı heqiqet dağıda bilmezdi…

<< 1 [2]