Bir defe bir genc oğlan padşahın qızına vurulur.Ana kasıb olduğu üçün qızı ona vermeyeceklerini bilir.Bu vaxt bir derviş ona rast gelir,dervişe derdini deyir.Derviş ona bele bir meslehet görür:
-Otur yolun qırağında ve yoldan keçib gedenler senden ne soruşsa,sen
-ALLAH- deye cavab ver.
Oğlan da bele edir.Günlerle,aylarla oğlan ondan söz soruşan her kese ALLAH deyir ve heç bir söz söylemir.Bu oğlan insanların marağına sebeb olur. Onun bu halı ta padşahın özüne qeder gedib çatır.Bunu eşiden padşah emr edir ki,o oğlanı getirsinler yanına.Oğlanı getirirler,padşah ona ne sual verirse oğlan -ALLAH- deye cavab verir.
xırda padşah ona çoxlu qızıl pul teklif edir ki,onu danışdıra bilsin.Amma yene bir fayda vermir.Sonra buna dözmeyen padşah mecbur olub qızını ona ere vereceyini teklif edir.
Bu vaxt oğlan dile gelir ve deyir:
-Yox,o da lazım deyil.
Bunu gören padşah heyretlenib oğlandan soruşur:
-Niye?
Oğlan:
-Men bir başqasının xetrine ALLAH dedim.ALLAH meni kasıb,kimsenin bilmediyi biri olduğum halda ta padşahın hüzuruna çıxartdı ve hetta o mene qızı ile evlenmeyi teklif etmeyine sebeb oldu.Eger men ALLAH xetrine -ALLAH- deseydim gör O mene neler bexş ederdi.İndi artıq mene ALLAHdan başqa heç kim lazım deyil...