Adam yeni maşınına baxmaq üçün evden çıxanda 3
yaşındakı övladının üzünde xoşbext bir ifadeyle
elindeki çekicle maşının gövdesini mehv etdiyini
görür.
Celd oğlunun yanına qaçıb uşağın eline çekicle
vurmağa başlayır.Bir az sakitleşenden sonra tez
balasını xestexanaya aparır.Hekim uşağın qırılan
sümüklerini qurtarmağa çalışdısa da elinden bir
şey gelmir ve usaşın iki elinin de barmaqlarını
kesmeye mecbur olur.Uşaq emeliyyatdan çıxıb
sarğılı ellerini görür ve çox masumane bir ifadeyle
"Ata,maşınına zerer verdiyim üçün üzgünem."
deyir ve sonra da atasına bu bu sualı verir
"Barmaqlarım ne vaxt yeniden çıxacaq?".Atası eve
qayıdır ve heyatına son verir...
Kimse stula süt dağıdanda yaxud bir uşağın
ağladığını eşidende bu hekayeni xatırlayın.Çox
sevdiyiniz bir kese qarşı sebrinizi itirdiyinizi
düşündükde evvelce durub bir az da
düşünün.Maşınlar temir oluna biler,amma qırılan
sümükler ve zerer gören duyğular heç bir zaman
temir oluna bilmez.İnsan sehv eleyer.Hamımız
sehv ede bilerik.Amma hirsle düşünmeden edilen
hereketler insanı sonsuza qeder narahat
eder.Herekete keçmezden evvel dayanın ve
düşünün.Sebirli olun.Anlayış gösterin ve sevin