Üniversiteli delikanlı Kolejli kıza bir
voleybol maçında rastladı. Okul
salonundaydı maç. Tribünsüz,minik
bir salon.. Seyircilerle, oyuncular
arasında, sahanın çizgisi vardı
sadece..O kadar yakındılar..
Delikanlı, bu tatlı, bu güzel, bu
dünyalar şirini kızı ilk defa
görüyordu takımda.. Hoşlandığını,
fena halde hoşlandığını hissetti. Az
sonra bir şeyi daha hissetti. Uzun
zamandan beri maçı değil, o güzel
kızı izlediğini.. Kız servis atarken
hemen önünden geçti. Göz göze
geldiler.. Kız gülümsedi..
Delikanlı, çok popülerdi o yıllarda..
Kız onu tanımış olmalıydı. Kim bilir,
belki kız da ondan hoşlanmıştı..
Belki de delikanlı öyle olmasını
istediği için ona öyle gelmişti.. Set
değişip, takım karşıya gidince,
delikanlı da yerini değiştirdi, o da
karşıya gitti.. Üçüncü sette tekrar
eski yerine döndü.. Kız da gidiş
gelişleri fark etmişti galiba.. Bir defa
daha gülümsedi. Manidar.."anladım"
der gibi bir gülümseyişti bu...
Delikanlı o hafta boyu hep bu
dünyalar şirini kızı düşündü.. Pazar
günü, sabahın köründe kalktı,
erkenden oynanacak maçı, ne maçı
canım, o dünyalar şirini kızı görmek
için..
Delikanlı artık kızın hiçbir maçını
kaçırmıyordu.. Dahası.. Ankara
Koleji'nin her dağılış saatinde, okul
civarında oluyordu, onu bir kez
daha görmek için..
Karşılaştıklarında, hafif çok hafif bir
gülümseme, çok minik bir baş
eğmesi ile selamlaşır olmuşlardı.. Bir
defasında, yaptığına sonra kendisi
de günlerce güldü.. O gün gene
tesadüfmüş gibi, okul dağılışı kızın
karşısına çıkmış, gülümseyerek
selamlamış, sonra arka sokaklara
dalıp, yıldırım gibi koşarak, bir blok
ötede gene karşısına çıkmıştı. Kız
bu defa, iyice gülmüştü.. Karşısında,
sözüm ona ağır ağır yürüyen, ama
nefes nefese delikanlıyı görünce..
Delikanlı, voleybol takımının
kaptanını iyi tanıyordu.
Arkadaştılar. Sonunda bütün
cesaretini topladı, kaptana açıldı.. O
kızdan fena halde hoşlanıyordu.
Galiba kız da ona karşı boş değildi.
Bir yerde, bir şekilde

[1] 2 3 ... 5 >>