tanışmaları
gerekiyordu.. O zamanlar, bu işler
böyle oluyordu çünkü.. Kaptan
"tabi" dedi.. "bu hafta sonu güzel
bir konser var. Biz onunla gitmeye
karar vermiştik zaten. Sen de gel.
Hem konseri birlikte izleriz, hem de
tanışırsınız.."
"Mutluluk işte bu olmalı" diye
düşündü delikanlı.. "Mutluluk işte
bu!.."
Ve konser gününe kadar geceleri
hiç uyuyamadı.. Konser gününü de
hiç ama hiç unutmadı.. O ne
heyecandı öyle.. Konserin verildiği
sinemanın kapısında tanıştılar.. El
sıkıştılar.. O güzel ele dokunduğu
anı da hiç unutmadı delikanlı..
Kaptan, salona girdiklerinde, ustaca
bir manevra daha yaptı. Delikanlı
ile dünyalar şirini kız yanyana
düştüler.İnanamıyordu delikanlı..
Onunla nihayet yanyana
oturduğuna, onun sıcaklığını
hissettiğine, onun nefesini
duyduğuna inanamıyordu.. Biraz
önce tanışırken tuttuğu el, bir karış
ötesinde öylesine duruyor, delikanlı,
sahnede dünyanın en romantik
şarkısı söylenirken –o an dünyanın
bütün şarkıları dünyanın en
romantik şarkısıydı ya- o eli tutmak
için öylesine büyük bir arzu
duyuyordu ki içinde.. Ama
uzatamıyordu işte elini.. Her şey
böyle iyi giderken, yanlış bir
hareketle, onu ürkütebileceğinden,
incitebileceğinden öylesine
korkuyordu ki..
Sonunda dayanamadı, sanki kolu
uyuşmuş gibi, uzandı..Kolunu kızın
koltuğunun arkasına koydu.. Kızın
omzuna değil.. Koltuğun üzerine..
Sonra kız arkaya yaslandı.. Bir kaç
saç teli, delikanlının elinin üzerine
dokundu.. Kalbi yerinden fırlayacak
gibi atıyordu artık genç adamın..
Dünyalar şirini kızın saçları eline
dokunuyordu çünkü.. Konserden
çıkarken, kız, şakalaştı.. "Sizi her
maçımızda görüyoruz. Alıştık
nerdeyse.. Yarın Adana'da da
maçımız var.. Gözlerimiz sizi
arayacak.."
Hayır, aramayacaktı. Delikanlı o
anda kararını vermişti çünkü..
Cebinde onu otobüsle Adana'ya
götürüp getirecek, hatta öğle
yemeğinde bir de Adana kebap
yedirecek kadar para vardı.. Gece
yarısı kalkan otobüse bindi.. Sabah
erkenden Adana'ya indi. Maç
saatine

<< 1 [2] 3 4 5 >>