kadar başı boş dolaştı.
Salona erkenden girdi, en ön sıraya
tam servis köşesine en yakın yere
oturdu.. Takımlar sahaya çıkarken,
salondaki en heyecanlı seyirci
oydu. Maç falan değildi sebep tabii..
İlk sette kız farkında bile değildi
onun.. Nerden olsundu ki.. İkinci
sette öbür tarafa gittiler..
Döndüklerinde, ügüncü sette kız
fark etti delikanlıyı..Yüzünde çok
ama çok şaşkın bir ifade, biraz
mutluluk, biraz da gurur vardı
sanki.. Ankara'nın hele Kolejde çok
popüler bu delikanlısının onun için
ta oralara geldiğini bilmenin gururu..
Maç bitti. Kız soyunma odasına,
delikanlı garaja gitti. Tek kelime
konuşmadan.. Konuşmaya
gelmemişti ki.. Kız "keşke orada
olsaydın" demişti. O da olmuştu
işte.. Hepsi o.. Ona o kadar çok şey
söylemek istiyordu ki aslında..
Bir gün üniversite kantininde
gazete okurken, iç sayfalarda bir
şiire rastladı. Daha doğrusu bir
şiirden alınmış bir dörtlüğe..
Söylemek istediği her şey bu dört
satırda vardı sanki.. Bembeyaz bir
karta yazdı o dört satırı.. Öğleden
sonrayı zor etti, Kolejin önüne
gitmek için.. Kızın karşıdan geldiğini
gördü. Koşarak yanına gitti. "Bu
sana" diye kartı eline tutuşturdu ve
kayboldu ortadan.. Kız, Necip
Fazıl'ın dört satırını okurken..
"Ne hasta bekler sabahı
Ne taze ölüyü mezar...
Ne de şeytan bir günahı
Seni beklediğim kadar!.."
Ertesi gün öğleden sonra, tarif
edilemez heyecanlar içinde Kolejin
önündeydi gene.. Kız karşıdan
geliyordu.. Bu defa yanında
arkadaşları yoktu. Yalnızdı..
Yaklaştığında işaret etti delikanlıya..
Gözlerine inanamadı genç adam..
Onu yanına mı çağırıyordu yoksa..
Evet, çağırıyordu işte.. Kalbinin
duracağını sandı yaklaşırken.. "Sana
bir şeyler söylemek istiyorum" dedi
kız.. O da heyecanlıydı, belli.. "Bak
iyi dinle.. Dünkü satırlar için çok
teşekkürler.. Herhalde hissettin, ben
de senden hoşlanıyorum. Ama
senden evvel tanıdığım birisi daha
var. Ondan da hoşlanıyorum ve
henüz karar veremedim,
hanginizden daha çok
hoşlandığıma.. Ve de şu

<< 1 2 [3] 4 5 >>