Bir qadın aeroportda eyleşmiş, gözleyirdi.
Teyyarenin qalxmasına çox zaman var idi.
Aeroportdakı kioskdan sevdiyi yazıçının
kitabı ile bir paket peçenye alıb, özüne
oturmaq üçün rahat bir yer tapdı ve kitabı
açıb oxumağa başladı. Fikrini kitab
oxumağa o qeder vermişdi ki, bir ara
yanında oturan adamın olduqca cüretli
şekilde aralarındakı paketden bir-bir
peçenye götürüb yediyini gördü, ancaq
özünü görmemezliye vurdu. Bir yandan
kitabını oxuyub, bir yandan da saatına
baxırdı. “Peçenye oğrusu” ise bu vaxt
erzinde yavaş-yavaş peçenyeleri yeyirdi.
Qadının gözü saatda idi, amma bunlar
hirslenmeyine mane ola bilmirdi. Öz-özüne
düşünürdü: “Nezaketli bir insan olmasaydım
yumruğumla bu adamın gözünü göyerderdim.”
Amma peçenyeden her defe götürende hemin
adam da elini uzadırdı. Axırda paketde
birce peçenye qaldığı vaxt, “Görek indi ne
edecek?” deye düşündü qadın. Adam üzünde
esebi bir gülümseme ile sonuncu peçenyeni
götürdü ve onu ortadan böldü. Yarısını
ağzına atdı, diger yarısını da qadına
verdi. Qadın, peçenyeni adamın elinden
hirsle dartıb aldı. “Allahım, nece de
kobud insandır... Peçenyemi oğurladığı bes
deyilmiş kimi, heç adice teşekkür de
etmedi” dedi üreyinde. Heyatında bu qeder
hirslendiyini xatırlamırdı. Teyyareye minik
başlaması haqqındakı anonsu eşidende derin
bir nefes aldı. Eşyalarını yığışdırdı ve
çıxış qapısına yöneldi. “Peçenye oğrusu” na
heç dönüb baxmadı. Teyyareye mindi ve rahat
kresloya oturdu. Sonra oxuyub başa vurmaq
üzre olduğu kitabını çıxarmaq üçün elini
çantasına uzatdı. Birden gözleri teeccüb
içinde açıldı. Bir paket peçenye
çantasının içinde idi! Çaresizlik içinde
inildedi, “Bunlar menim peçenyem idise,
digerleri de onun idi ve o öz peçenyesini
menimle bölüşdü”. Üzr istemek üçün çox gec
olduğunu anladı kederle. Kobud olan
“Peçenye oğrusu" eslinde onun özü idi...!
Heyat, başqalarını günahlandırmadan evvel,
dönüb özümüzü de nezerden keçirmeyimiz lazım
olan yerdir....