Amandanın 18 yaşı olanda onun valideynleri qerara
geldiler ki, ad gününü restoranda qeyd etsinler.Meclise
200-den çox adam gelmişdi. Amandanın ad gününe
gelen yaşlı xanım sehnenin ortasında oynayan qızlara ve
oğlanlara baxırdı.Yaşlı xanım yanında oturan şexse
deyir:
-Men cavan olanda meclis ferqli olardı. Asanlıqla bilmek
olardi kim qızdı, kim oğlan. Amma indi çetindi qızları ve
oğlanları ayırmaq.
Yanında oturan şexs heçne demir.Yaşlı xanım davam
edir,
-Ne vaxt ki, men cavan idim oğlanlar şalvar, qızlar ise
don geyerdiler.Amma indiki qızlar şalvar
geyinirler.Baxın o qıza oğlan cins şalvarı geyinib.
Yene yanında oturan şexs ona heçne demir.Qadın
davam edir,
-Men cavan olanda qızların uzun, oğlanların ise qısa
saçları olardı.Buna göre de kimin qız, kimin oğlan
olduğunu asanlıqla demek olardı.İndi qızlar saçları qısa
kesirler.Baxın bir o qıza, oğlan saç düzümü edib.
Yanındakı şexs heçne demir.Yaşlı xanım yanındakı şexse
sual verir:
-Sizce o oğlandır, yoxsa qız? Ayırmaq çetindi, ele
deyilmi?
Yanında oturan şexs deyir:
-Yox, çetin deyil.Men onu asanlıqla ayıra bilirem, çünki
o menim qızımdır.
Yaşlı xanım pert olur ve deyir:
-Bağışlayın, men bilmedim siz onun atasısınız.
Yanında oturan şexs ona deyir:
-Men onun atası deyilem, anasıyam.