Yolda qarşılaşdığımızda, azan oxunurdu.
- "Gel seni mescide aparım," dedim. Bu gün
Cümedi bilirsen
Daha evvelki tekliflerimi de redd etdiyi üçün:
- Sen de menim mescide getmediyimi bilirsen,
dedi.
- "Bilirem amma, Sebebi de mene maraqlıdır."
dedim.
- "Ne bilim olmur,alınmır"- deye cavab verdi.
"Belke etrafın da tesiri var. Hem şalvarımın ütüsü
pozulub dizleri aşınar deye narahatlıq edirem."
İster istemez gülerek:
-" Her halda zarafat edirsen"-dedim. "Bunun üçün
mescid terk edilermi heç?"
- "Ciddi söyleyirem. Geyimime ve xüsusile "Yaşıl"a
çox düşkün olduğumu bilersen." dedi.
Heqiqeten de ele idi. Geydiyi bir-birinden gözel
paltarları mütleq yaşılın bir başqa tonundan seçer
ve her vaxt ütülü idi.
- "Yaxşı, Heyatında heç mescide getmedinmi?"
deye soruşdum.
- "Uşaq iken babamla bir neçe defe getmişdim,
deye cavab verdi. Lakin artıq gede bileceyimi zenn
etmirem.
Söyledikleri meni son derece çaşdırmış ve bu
mövzunu açdığıma peşman etmişdi. Daha sonra el
sıxışıb ayrıldıq.
Onunla danışmamızdan iki ay sonra, özünün
mescidde olduğunu söylediler. Derhal getdim.
Bağçadakı namaz saflarının en qarşısında
dayanırdı ve üzerinde yene yaşıllar vardı.
Yavaşca yanına yaxınlaşdım ve sakit bir sesle:
- "Bes heç mescide gelmeyecekdin?" -soruşdum.
Heç sesini çıxartmadı. çünki musalla daşının
üzerinde, yaşıl örtülü bir tabut içinde yatırdı.....