Bir adam xanımının acıdilliyinden Hezreti Ömere
(r.a.) şikayet etmeyi qerara alır. Xelifenin qapısına
çatanda içeriden hirsli bir qadın sesi eşidir.
Gözlemeye başlayır. Bir qeder gözledikden sonra
qadının danışdığını, xelifenin ise susduğunu
görür. Qapını döymemiş geri qayıtmağı qerara alır.
Bir-iki addım atmamış qapı açılır. Qapıda görünen
Hezreti Ömer:
- Ne var? Niye geldin? Bir şey dememiş niye
gedirsen? - deye soruşur.
Gelen adam deyir:
-Ya Ömer! Men xanımımdan şikayet etmeye
gelmişdim. Baxdım ki, neçe-neçe insanı qarşısında
diz çökdüren Ömer de xanımının qarşısında susur.
Onun bütün sözlerine sebirle qulaq asır. Men de
öz-özüme "Ele ise men niye şikayet edim ki?",
dedim ve geri qayıtdım.
Hezreti Ömer (r.a.) bir qeder susur, sonra cavab
verir:
- O menim evimin xanımıdır, meni haramdan
qoruyur. Uşaqlarımın anasıdır, onlara baxır.
Evimizin aşbazıdır, yemeklerimizi bişirir. Ev-
eşiyimizi temizleyir, paltarlarımızı yuyur. Eger bir az
yorulub üreyini boşaldırsa, onun qarşısında
elbette ki, susmalıyam.