İclasda mesele qaldırıllar ki, torpağı berekete getirmehden ötrü peyin lazımdı. Özü de en keyfiyyetdisi - quş peyini. Hayındı habı quşun peyini bir damcı gelir, bir o qederini hardan tapsınnar?
Hacı dayı diyir:
-Üreyozu yiyif-elemeyin. Men taparam.
Bütün kenddere xeber yayılır ki, bes, Hacı dayıya toyuq peyini lazımdı. Bir yük maşınına bir kise qızıl verib alacitdi.
Çoxlu toyuq-cücesi olan bir kişi bir il elleşif-vuruşur, bir «qurzovoy»u sıppısıx dolduruf sürür şehere. Hacı dayının üstüne yüyürüf deyiller ki, ay kişi, ödümüz ağzımıza gelitdi, get zibilo bir töür ele.
Hacı dayı xeber yollayır ki, maşını sürsün idarenin qabağına.
Yayın istisinde iy-qoxdan baş çatdada-çatdada kişi «qurzovoyu» aparır düz «Selpo»nun heyetine. Alem yığılır maşının başına ki, bu saat bir ketçi bir kise qızıl qazanacax.
Hacı dayı gelif bir maşına baxır, bir kişiye baxır, sora da dönüf adamnara baxır. Diyir:
-E Kazım, habra bi dene nerdivan geti.
Nerdivanı getirirler. Hacı dayı eline bir çubuq götürüf erinmeden nerdivanna «qurzovoy»un üstüne çıxır. Bir peyinin orasını qurdalayır, bir burasını qurdalayır. Sonra çubuğun ucuna bir qara peyin götürüf başını buluya-buluya deyir:
-E, saa demiyifler ki, maa ancaq toyux peyini lazımdı, habırda xoruzunçunu da tafdım. Allah saa ağıl vemiyitdi, qatışdırmısan