Çox, amma çox içirdi. Yoldaşları onu içkiden imtina etdirmek üçün bir oyun hazırladılar. İçkisine yuxu dermanı qoydular, yatırtdılar. Sonra da evde bir otağı boşaldıb, hamısı ağ çarşaflara sarılıb uzandılar. Onu da lüm-lüt soyub çarşafa qucaqladılar. Dermanın tesiri keçib de oyanınca etrafındakılara baxdı. Sonra yaxınındakına:
- Haradayam? Sen kimsen? Bura hara?
- Bura o biri dünya. Sene ‘içme' dediler, içdin öldün. Men İstanbulun fethinde ölen esgerlerden Eliyem.
Qalxdı, getdi, o birilere soruşdu:
- Sen kimsen? Sen kimsen? Ya sen?
- Men Birinci Dünya Döyüşünde cebhede öldüm...
- Men Balkan Herbinde öldüm...
- Men bu yaxınlarda yol qezasında öldüm...
Bizimki yene ilk danışdığına döndü: "Heey dost..." dedi, "Anladığım qederiyle buradakıların en köhnesi sensen, bilersen. Buranın meyxanası ne yanda quzum