En çox
teessüf etdiyim,
hem de teeccüb etdiyim
Ne billur saraylar,
ne xarici banklarda milyonları olanlardı.
Qabağına tuman, tursik töküb,
Alver eden oğlanlardır.
Xecaletdi, cinayetdi
orda düşmen
Qarabağı esir alıb.
Burda bunlar altlarına
hesir salıb
Qabağına corab, papaq,
demir-dümür töküb
satır.
Bir zırpını gördüm o gün kömür satır.
Bu ne cüre el oğludur,
beraderdir.
Şuşa kimi bir qalanı
qoyub qaçıb,
satıb qaçıb. O satdığı pullar ile
neçe-neçe şadlıq evi
alıb açıb.
Günde-günde toy eyleyir
şenlik qurur.
Bereketmiş başdan-başa Şuşa pulu,
Şuşa haqqı.
Allah haqqı, imam haqqı,
vicdan haqqı.
Burayacan bir qarışqa
tapdamayan Şair Cabir
Pozub bütün qanunları,
qaydaları,
Yandırardım ataların,
asdırardım tek-tek,
bir-bir. En dehşeti,
en vehşeti
ondadır ki, atam
oğlu
O dünenki satqın, oğru
Menim ile bir torpağın üstündedir,
bir semanın
altındadır.
Bu torpağın min bir cüre
nemetini
yeyir, dadır.
Üstünden de bulaq suyu
nuş eyleyir,
ehvalını xoş eyleyir.
Rahat-rahat gezir, yatır,
Dilinde de veten adı
Gelin size nişan verim men onları.
Çox görmüşük
bele-bele melunları,
Bele-bele bedzadları.
Kişilikden tamam uzaqdır
adları. Hamı deyir gur sesiyle
övladıyam bu vetenin.
İşim yoxdur özgesiyle
Bele sözler üyütmeye
haqqım yoxdur hele menim.
İndi Cıdır meydanında yadlar gezir.
Laçın esir, Ağdam esir.
Adım azad, özüm esir.
Kesin, qollarımı kesin,
Qırın, qıçlarımı qırın,
Dil-ağzıma cida vurun.
Bu vetene men demeyim
bir de veten.
Neheng bir memleket idin
gözümüzün qabağında.
Günün günorta çağında
dönüb oldun xırda, veten.
Paralandıq, parçalandıq,
şaqqalandıq,
Neçe yerden yaralandıq.
Bu vetene haqqım yoxdur
men çağırım bir de veten.
Haqqım yoxdur o da
mene oğul desin.
Ne olsun ki, dilde ona "can"
deyirsen,
Yolunda ölmemisense,
sen esil oğul deyilsen.
Bunun üçün minler ile
imkan olub.
Bu gün de var, sabah da var.
Meydan da var, vuruş da var,
silah da var.
Ne çox, ne az bir canı var
herenin

[1] 2 >>