Doğru olduğu üçün deyil, asan olduğu üçün seçilen heyatların ortasındayam. Üzerimde sebebini bilmediyim bir peşmanlıq. Bezen danışmaq isteyirem heyata dair amma sesim qısılır insanlara baxarken. Men de başımı qarşıma eyib bir daşın üstünde elece gözleyirem. Heç bir şey etmeden ve heç bir şey gözlemeden, yalnız gözleyirem.


Gel zaman get zaman; biri gelib toxunur çiynime. Mene heç olmadığımı xatırladan köklü sözler qurur. Gözel sözlerle bezeyir xeyali hissleri. Aldanıb qalxıram oturduğum yerden, elinden tutub gedirem. Her defe bilmediyim yerlere, dadmadığım duyğular içinde bir seyahet başlayır.





Gel zaman get zaman; qara buludlar qucaqlayır göyü. Bulud yağış olub, toxum kimi düşür üreye. Toxum şübheyle tanış olunca, nifret meyvesi yaşıllaşır könüllerde. Ve nehayet ürekdeki sevginin ruhda ve gözde nifrete deyişmesi ile başlayır itkim. İtirem insanlardan qorxuyla qaçarken. Yene bilmediyim yerlerden, dadmadığım duyğulardan keçirem. Bezen düşürem üzüste yere, elim qanayır torpaq üstüne. Dodaqlarım gederek susur. İtkinlerime diqqet etmeden başladığım yeri axtarıram.


Gel zaman get zaman; eyni daşın üstüne tapıram özümü. Bedenimdeki yaralar bağlanır, üzüm eyni yere baxarken. Heç bir el gelib çiynime toxunmasın deye dua edirem içimde. Bir terefim kenarlara sevdalı, emaneti başladığı yerde ve eyni halıyla teslim etme telaşında. Bir terefim yeni yerlerin, yeni hisslerin yuxusunu görür. Men ise iki terefimden uzaq, ezeli bir küskünlük içinde yaşayıram tekliyimi. Eyni daşın üstünde, öz özüme…