Bir ravvin özünün Allaha olan inamı ile öyünürdü. Tez-tez «men Allaha inanıram» deye tekrarlayırdı.Bir gün gücli sel olur. Su getdikce artırdı. Ravvinin evine adamlar gelib evlerini terk etdiklerini ve ordan getdikderini deyirler ve ravvina da onlarda getmeyi teklif edirler. Lakin ravvin getmeyeceyini deyir:

— Yox, men qalacam. Men Allaha inanıram. O meni xilas edecek.

Su getdikce artırdı. Ravvinin evine qayıq yaxınlaşdı. İçindeki adamlar ona minmeyi teklif etseler de, ravvin yene razılaşmadı:

— Getmirem. Men Allaha inanıram.
Qayıq getdi. Bir azdan başqası geldi. Ordakı adamlar yene ravvine qayığa minmeyi teklif etse de, o bu defe de getmedi. O inanırdı ki, Allah onu xilas edecek. Nehayet vertolyot geldi. Ordakı adamlar ravvina minmeyi teklif etdiler. Artıq bunun son şans olduğunu dediler. Lakin ravvin bu defe de getmekden imtina etdi. Su getdikce artırdı ve tebii ki, ravvin suda boğuldu. Ölenden sonra Allahla rastlaşan ravvin ondan soruşur:

— Ay Allah, men sene ele inanırdım. Menim batmağıma nece imkan verdin?

Allah cavab verir:

— Üç defe seni xilas etmeye ceht etdim. İki defe evinin yanına qayıq, bir defe de vertolyot gönderdim.