Ama uğruna canlar verilen,Dağlar derilen,Her cür meşeqqetlere dözülen...
Nedir sevgi?Elle tutulmur,gözle görülmür,onu hiss eden yegane varlıq-qelbdir!
Gözlerde başlar ilk sevgi...İlk baxış,ilk görüş...Başındakı tükden,ayağındakı dırnağa qeder titreyişdi sevgi...
Qelbinin süretle vurması,dilinin ise ona inad susmasıdı...
İçinde Tufanın qopması,Vulkanın püsgürmesi...Üzünde ise mesum bir ifadedi sevgi...
Gözlerde başlayan qığılcımın,sinelerde tutuşdurduğu kiçik bir alov...Sonra ise böyük bir tonqaldı sevgi...



Hem yandırtan,hem canlandıran...Bezen gözden axan iki damla yaşdı...İstek ve hesret dolu...Bezen dodaqdan çıxan iki kelme söz,bezen Elinde ki siqaretde közdü...Sen elindekini,oda seni bitirir...Her gece yatağına uzandığda qurduğun xeyallardı...Yaşatdığın ümüdler,etdiyin dualardı...Herden uğruna ölmek,herden uğruna yaşamaqdı...İsdide donmaq,soyuqda ise yanmaqdı...Her an onunla yaşamaq,onsuz olsan bele onunla olmaq hissi...Sevgi beş herife bütün Dünyanı sığdırmağdı...Güneşi bir elinde,Ayı bir ovucunda tutmağdı...Sevgi qelbine yalnız onun möhürünü vurmaqdı...Gözlerine dağ basıb,ondan başqasına kor olmaqdı sevgi...

Baxdığın her yerde onu görmey,qulaq verdiyin her sesde onu dinlemekdi...Könlü xoş olsun deye onunçun gülmek,İçinde sakit sakit inlemekdi...Baxışlarınla seni sevirem deye bilmekdi...Kömür kimi közersende,hirsini boğub sakitce sönmekdi...Köksünde bir ürek kimi döyünmekdi sevgi...
Sevgi laldı,sevgi sessizdi...Sevgi hem damladı,hem denizdi...
Bilmirem nedir sevgi...Ama bildiyim odu ki,sevgi hem seninle,hem de sensizdi...Qelbimde qoyduğun bir izdi...Sevgi sadece bize aid olan ve heç bir riyazi mentiqe uymayan,1+1=1 hellidi...Deyişmezdi...
Bilmirem nedi sevgi...Birce onu bilirem ki,Sevgi sensen,sevgi menem ve sevgi Biz