müddetdir
tanıyıram bu qadını. Çox da yaşlı deyil. Amma heyatdan
ne istediyini bilmir. Bezen menimle danışanda deyir ki,
ideal insan isteyirem. İsteyirem ki, hem meni qorusun,
hem maddi sıxıntılarımı hell etsin ve hem de meni
sevsin. Amma o qadın bu üç axtardığını bir adamda
tapa bilmediyi üçü 3 adamla görüşür. 3 sevgilisi var.
Üçünü de sevir, üçüne de “sevirem” deyir. Özünü
exlaqsız da hesab etmir.
O qadının heyat terzi menim üçün maraqlı deyil. Yene
sözümün evveline qayıdıram, sevginin
ucuzlaşmasına adileşmesine. .. Eslinde özümüz
adileşdiririk hisslerimizi, nefsimizin qurbanı oluruq,
elimizdeki ile qane ola bilmirik. İstedikce, aldıqca
isteyrik ve bütün istediklerimize çatmaq üçün sevgini
istifade edirik.
Bir zamanlar ele inanardım ki, sevgiye...En ülvi duyğu idi
menim üçün.Bu zemanenin insanları adileşdirdiler bu
duyğunu...
Men 3 kişiye eyni vaxtda “sevirem” deyen qadını
görenden sonra hansısa kişinin birini seve
bileceyine nece inana bilerem???

<< 1 [2]