Bir azdan professor mühazireye başlamalı idi. Salonda 200-e yaxın adam oturmuşdu. Professor, 100 dollarlıq bir kagız pulu götürüb salondan,

"Bu 100 dollari kim isteyir?", - deye soruşdu. Eller bir-bir havaya qalxmağa başladı.
Professor, "Yaxşı men bu 100 dolla¬rı size vereceyem. Ancaq evvelce icaze verin bir iş görüm", - deyib pulu elinde ezmeye başladı.

Sonra üzünü salona tutub bir de soruşdu: "Indi nece, bu 100 dolları isteyen varmı?"
Yene eller havaya qalxmağa başladı.

Professor, "Yaxşı, görek indi ne deyeceksiniz", -deyib pulu ayaqlarının altında tapdalamağa başladı. Sonra eyilib pulu götürdü. Pul hem ezilmiş, hem de toza bulaşmışdı.

Professor bir de, "Hele de bu pulu isteyen varmı?", -deye soruşdu.
Eller yene havaya qalxdı.

Artıq yekun sözü demek vaxtı gelib çatmışdı:

"Inanıram ki, haminiz çox gözel bir ders keçdiniz. Bu qeder ezilmeyine baxmayaraq puldan imtina etmediniz. Çünki yaxşi bilirsiniz ki, ne qeder ezsem de pulun qiymeti azalmayacaq. Hayatda da beledir. Bezen öz sehvlerimiz ucbatından ezilir, hetta ayaq altına düşüb tapdalanırıq, üstümüz-başımız toza bulaşır. Ancaq başımıza ne gelirse gelsin, qiymetimiz yene de azalmır. Hetta kirli va ya temiz, qırışıq ve ya ütülü olmağımızında bir ferqi yoxdur. Çünki biz insanıq ".