Bir adam xanımının acıdilliyinden Hezreti Ömere (r.a.) şikayet etmeyi qerara alır. Xelifenin qapısına çatanda içeriden hirsli bir qadın sesi eşidir. Gözlemeye başlayır. Bir qeder gözledikden sonra qadının danışdığını, xelifenin ise susduğunu görür. Qapını döymemiş geri qayıtmağı qerara alır. Bir-iki addım atmamış qapı açılır. Qapıda görünen Hezreti Ömer:

- Ne var? Niye geldin? Bir şey dememiş niye gedirsen? - deye soruşur.
Gelen adam deyir:
-Ya Ömer! Men xanımımdan şikayet etmeye gelmişdim. Baxdım ki, neçe-neçe insanı qarşısında diz çökdüren Ömer de xanımının qarşısında susur. Onun bütün sözlerine sebirle qulaq asır. Men de öz-özüme "Ele ise men niye şikayet edim ki?", dedim ve geri qayıtdım.

Hezreti Ömer (r.a.) bir qeder susur, sonra cavab verir:

- O menim evimin xanımıdır, meni haramdan qoruyur. Uşaqlarımın anasıdır, onlara baxır. Evimizin aşbazıdır, yemeklerimizi bişirir. Ev-eşiyimizi temizleyir, paltarlarımızı yuyur. Eger bir az yorulub üreyini boşaldırsa, onun qarşısında elbette ki, susmalıyam.