Howard, yoxsul bir ailenin uşağıydı ve mekteb xerclerini qarşılamaq üçün qapı-qapı dolaşaraq eşyalar satırdı.

O gün, heç bir şey sata bilmemişdi ve çox acımışdı. Bundan sonra çalacağı ilk qapıdan yeyecek bir şeyler istemeye qerar verdi. Qapıyı açan sevimli genc xanımı görünce utandı.

Yeyecek bir şeyler yerine sadece "Bağışlayın, bir stekan su xahiş ede bilerem?" deye bildi.

Genc xanım, uşağın ac ola bileceyini düşünerek ona bir stekanda süd getirdi. Uşaq, südü yavaş-yavaş içdikden sonra:

"Çox teşekkür edirem, borcum ne qederdir?" deye soruşdu. Genc xanım:

"Borcunuz yoxdur" deyerek, üzünde bir gülümsemeyle davam etdi;

"Anam, gösterdiyimiz şefqet ve nezaket qarşılığı olaraq esla bir bedel ödenmesini gözlememiyimizi öyretdi bize" dedi. Uşaq:

"O zaman çox teşekkürler, ürekden teşekkür edirem size" dedi.

Howard Kelly, evin önünden ayrıldığı zaman özünü yalnızca fiziki olaraq deyil, ruhsal olaraq da güclü hiss edirdi.

İller sonra genc xanım çox nadir rast gelinen bir xesteliye yaxalanmışdı. Yerli hekimler çaresiz qalınca, xesteliyi ile ilgili araşdırmalar aparılması üçün onu diger şehere gönderdiler.

Dr. Howard Kelly, konsultasiya etmesi üçün çağırıldığı xestenin hansı qesebeden geldiyini eşidince heyecanlandı. Artıq genc olmasa da iller önce ona sevgiyle yanaşan xanımı ilk gördüyü anda tanımışdı ve onun heyatını qurtarmaq üçün elinden geleni etdi.

Uzun süren müaliceden sonra xanım sağlığına qovuşdu. Dr. Kelly, incelenmesi üçün ona getirilen hesaba baxdı ve kiçik bir kağıza bir şeyler yazaraq zerfin içine qoydu ve xeste xanımın otağına gönderdi.

Qadın elleri titreyerek aldı zerfi eline.

Açmağa qorxurdu... Xestexana xerclerini esla ödeye bilmeyeceyini ve geri qalan yaşamı boyunca bu xercleri ödemek üçün işlemeli olacağını bilirdi.

Sonunda zerfi açdı ve qebze elave olunmuş bir qeyd diqqetini çekdi. Kağızda bunlar yazılmışdı:

"Xestexana xerclerinin hamısı 1 stekan süd qarşılığı ödenmişdir".