Biri var idi, biri yox idi. Qefesde bir quş yaşayırdı. Her defe o qefesden açıq semaya baxır, küleyin sesini dinleyir, o ağacdan bu ağaca uçan quşlara tamaşa edirdi. Yazıq quşcuğazın derdi böyük idi. O da diger quşlar kimi azad, temiz, sonsuz semada qanadlarını çırparaq uzaqlara uçmaq isteyirdi. Herden başqa quşlar qefesin yanında qonub ona teeccübe baxırdılar. Onlar quşun qefesde nece tek yaşadığını başa düşe bilmirdiler.Yazıq quş ise ağacların budaqlarında özüne yuva qurub balalarını böyütmek, yazda çiçeklerin etrini alıb, payızda gölmeçelerde çimmek isteyirdi. Günlerin bir günü quşun sahibi qefesin qapısını bağlamağı unudur. Quş parlaq semaya baxır, küleyin sesini dinleyir. Qefesin açıq qapısından uçuşan quşlara tamaşa edir. Ağaclardakı yuvaları görür, çiçeklere baxır.Uçsun ya yox? Seçimini etmek isteyir. Ele bütün günü bu seçim qarşısında düşünür. Günün sonunda quşun sahibi gelib qefesin açıq olduğunu görüb yavaşca qapını bağlayır.