Yaşlı bir adam vardı. Ehtiyaclarını ödeye bilmek üçün ona kiminse baxmağına ehtiyacı vardı. Onun sadece bir oğlu vardı. Oğlu da evli idi ve bir uşağı vardı. Amma xanımı qaynatasına baxmaq istemediyini her fürset erine deyerdi. Yoldaşı da öz ailesini itirmemek üçün xanımına çox sert davranmazdı. Amma yaşlı adam öz ehtiyaclarını qarşılaya bilmirdi ve buna göre gelini terefinden hemişe azarlanırdı. Gelini hardan geldin , çıx get evimizden deye sözler deyerdi. Bir gün yaşlı adam yatağını isladınca gelinin tezyiqine uğrayar . Gelin dözmeyib erine ya o,ya biz deyer ve adam ne edeceyini bilmez. Adam artıq dözmeyib atasını köhne, dağılmış bir eve aparar ve artıq burda qalacağını deyer ve ziyaretine geleceyini deyib, atasının son sözlerini dinlemeden çıxıb geder. Bir az yol getdikden sonra yanındakı oğlu :”Ata, men böyüyende , sen baba olanda men de seni bura getirecem”.Adam beyninden vurulmuşa döner ve tez atasının yanına qayıdar.Atasından üzr isteyer, onu bağışlaması üçün atasına yalvarar.Atası:,”Bilirdim oğlum,bilirdim ki,qayıdassan.Men atamı terk etmedim ki ,sen terk edesen....”