yola çıxan insan budur, deye bağır deyirdi.
Bütün şeheri dolaşdırdıqdan sonra genci şeherin küncünde bir yol kenarına atdılar. Oradan keçenler genci memleketine getirdiler, evini tapmasını kömek etdiler.
Genc Adamcığaz öz evlerinin qapısına gelince; "Bu '" deye seslendi. Tebii ki aradan xeyli vaxt keçdiyi üçün saçı saqqalı uzanmış, üstü başı cırılmışdı. Qapını açan yaşlı qadın oğlunu tanıya bilmedi. Bilmirdi ki, qapıya dilençi halında gelen arxasından "Ya Rebbi oğulumu azarla da geri dönsün" deye dua öz oğlu idi.
-Sapı möhkem adamsan. Dilenmekdense,çalışıb işle! dedi.
Genc:
�

�

�

�

- Çalışaram ama... gözlerim kor dedi...
yaşlı qadın:
- Ne oldu gözlerine? Deye soruşdu.
Genc:
- Ne olacaq, ANA-mın xahişini qırdım,sözünü dinlemedim. Allah da menim gözlerimi aldı, deye cavab verdi.
Qadın anladı qarşısındakının oğlu olduğunu, başladı hönkür-hönkür ağlamağa ...
- Ey Allahım! Duam ağır olmuş, men onun gözlerinin kor olması üçün dua etmemişdim, deye Allaha yalvarmağa başladı.
Qadına gelen İLAHİ bir ses:
- "Onun günahına qarşılıq olaraq biz yalnız gözlerini kor etdik, eslinde ANA-ya qarşı olanın cezası daha ağırdır.Yene de şükr et,yüngüldür cezası'' dedi.
�

<< 1 [2]