Neçe gün idi ki, Aişe evde xeste yatırdı. Bir az yaxşılaşmışdı, ancaq anası yataqdan qalxmasına icaze vermirdi. Bir az da istirahet etmeli ve yemeyine fikir vererek özüne gelmeli idi.
- Aişenin yatağı pencerenin yanında idi. Bütün gün erzinde küçeden keçenlere baxır, kitab oxuyur, anası ve atası ile söhbet edirdi. Feqet yene de çox darıxırdı. Üreyi yemek istemir, derman içmekdense zehlesi gedirdi.
�

�

-O gün günortadan sonra Aişenin müellimesi Aişeni ziyaret etdi. Bu Aişe üçün böyük sürpriz idi.
- Müellimesi Aişenin alnından öpdü. Yanında oturub halını soruşdu.
- Aişe yatmaqdan bezdiyini, derman içmeye nifret etdiyini ve tezlikle sağalıb ayağa qalxmaq istediyini bildirdi.
- Müellimesi Aişenin saçlarını oxşadı ve ona sebirli olmağı tövsiye etdi. Aişe bir az fikre daldı. Bu nesiheti bir o qeder de beyenmemişdi. Müellimesinden:
- Göresen Allah xesteliyi ne üçün yaradıb, -deye soruşdu.
- Müellime gülümseyerek:
�


- Sağlamlığın qedrini bilmek, sebir ve şükr etmeyi öyrenmek üçün, -dedi.
Aişe başa düşmedi.
- Nece yeni? �deyerek sual verdi.
Müellime:
- Bax, gözel qızım, başımıza gelen her şey bize ne ise bir ders vermek üçündür. Xestelik bize sağlamlığın qiymetini öyredir. Aclıq yediyimiz qidaların, susuzluq da suyun qedrini. Eger bunları yaşamasan sahib olduğun şeylerin qedrini bilmezsen, -dedi.
Aişe başı ile tesdiqleyerek:
- Beli, haqlısınız, -dedi. Men de sağlamlığın qiymetini xestelendikden sonra anladım.
Müellime:
�


- Aferin, Aişe qızım, bir şeyin qedrini bilmezsek onu bize verene teşekkür ede bilmerik. Yeqin ki, bundan sonra seni sağlam yaratdığı üçün Allaha daha çox şükr edeceksen.
Aişe:
- Beli, eledir ki, var �deyerek müellimesinin gözlerine baxdı. Bunu unutmayacağam.
Lakin bir az fikirleşdikden sonra yene de ağlına bir fikir geldi ve soruşmadan dayana bilmedi:
- Müellime, bele olduqda varlıların Allaha daha çox şükr etmesi gerekdir, elemi?
Bu sualın cavabında müellimesi -bir az düşün görek, -dedi. Bir adam kor olsa,

[1] 2 >>