Uşağın itirmesin deye berk-berk sarıldığı bülbül balasının bir az sonra öldüyünü bilen uşağın göz yaşlarını anlasan seni itiren meni anlayarsan.

Artıq daha yaxşı anlayıram ki, nefes almaq deyilmiş yaşamaq. Ateşlerde yanmaq kimi bir şey, seni severken sensiz olmaq.

Neden bu qeder çetin seni sevmek ve tapmamaq. Toxunmaq istedikce uzaqlaşmaq, düşündükce unutmaq, seni sevdiyim halda söyleye bilmemek, her bir şeyi gizletmek, sene sahib olacağım yerde seni itirmek.

Sanmışdım yeni bir eşqe başlayıram çox yanılmışam. Bu eşqin sonu da ayrılıq olacaq ve yaşadıqlarım geride qalacaq. Geriye acı ve gözel xatireler qalsa bele, onları xatırlamaq ayrılıq qeder acı olmayacaq.

Get artıq yoxluğuna inandır meni. Yoruldum her tapdığım yerde seni itirmekden.


Seni men deyil gözlerim seçdi, onlar sevdi onlar beyendi. Sen menim deyil onlarınsan. Gedersense mene ne onlar ağlasın.

O gün bu günümü bilseydim, bu gün o günü yaşamaq istemezdim.

Ayrılıq bele ağlayardı, ayrılığı yaşasaydı. Utanardı etdiyinden felek eger bu eşqi tanısaydı.

Heyatımız boyunca ayrılmayacağımızı bir-birimize söz verib ehd etmişdik. Amma ne oldu bir qış günü, ulduzların baxışlarında ayrılmağımızı söyledik.

Her son bir başlanğıcdır.

Artıq gedirem, heyatındakı son yerimi alaraq. Belke bir daha görüşmedik. Senden son birarzum olacaq. Gözlerinin güldüyü an, sevgilim dediyin zaman dilinden heyatım sözü çıxacağı zaman xatırla meni.

Çox sevdiyin biri gelib ayrılmaq istediyini söyleyerse ağlama, çünki susduğunu görmek daha çox acı çekdiyinin isbatıdır.

Ayrıldıqdan sonra dost olaq dediler. Gülün adını deyişdirsek başqa cür qoxuyarmı ?

Gül dedi bülbül güle, gül gülmedi getdi. Gül bülbüle, bülbül güle yar olmadı getdi.

Ayrılığı sen istedin mesum gözlerle baxma mene. Artıq bu qelb kölen deyil. Yolun açıq olsun güle-güle.

Bir-birinden ulduzlar qeder uzaqda yaşayanlar var iken, sevgilim ayrı olsaq da biz seninle iki nar denesi kimi iç-içe, yan-yana, can-cana, qan-qanayıq.

Sene meni

[1] 2 >>