�
Su kimi axıb gedirsen ellerimin arasından, tuta bilmirem. Ellerimde buraxdığın istiliyi de al get.........Axsın gözlerimden gözlerin göz yaşlarım kimi..........

�Heç ne gözel olmayacaq bundan sonra� de. �Sen yoxsan� de. �Men yoxam� de. �Bundan sonra heç gelmeyecek baharların, yazların hesreti ile üşüyeceksen� de.....
Köhnelmiş bir heyatın içinden aldığın meni burax aldığın yere.
�

�
�

�Mene getmeyi öyret...............

Zenn etdim ki, çox asan olacaq. Dönüb arxamı ağır addımlarla gedecekdim sadece. Heç ne köhnelmemiş kimi, heyat davam edir kimi tutub heyatın bir ucundan ovudacaqdım özümü, özüm özüme dediyim yalanlarımla. Bilmedim ki, daha öyrenmemişem getmeyi. İlişdi ayağım illere, sarsıldım, yıxılıb qaldım yerde. Bir addım bele ata bilmirem indi. Ne geleceye, ne de keçmişe. Gözleyirem elece.

��

�Mene tenhalığı öyret............

İnsanların arasında eşitmirem heç bir sesi. Ne bir yeni sevda, ne bir dost eli çekib çıxara bilmir meni tenhalığımdan. Bu neheng dünyada tekce men qalmışam sanki. Amma heyat her kes üçün davam edir, zaman axıb gedir. Gün yene doğur bir yerde, axşamlar olur. Şeherin işıqları aydınlaşdırır bir-bir küçeleri. Yağışlar yağır. Derin bir nefes alıb içime çekmek isteyerken, görürem ki, artıq torpağın qoxusunu bele hiss etmirem.

��

�Mene sensiz ağlamağı öyret.................

Bilirsen, heç sevmedim �ELVİDA�ları. Neçe defe senin mene �SAĞ OL� demeyini de saymadım.
İndi tek kelme bele deme, susaq sadece.
�
Son defe �ELVİDA� demeyi öyret getmeden evvel.