Saat 19:33, dostumgilin qonağıyam. qapının zengi çalınır,yeqin qonşudur deye düşünürük. Dostumun anası qapının gözlüyünden baxır ki, qapıda kimse yoxdur.qapını açır,yerde bir qara yun papaq var.Budur, növbeti papağından keçen, qapıya tullayıb qaçan
kes. ya papaq başdan, ya da baş papaqdan bezib. Qadın gülümseyerek deyir ki,xonçanı getirin, papağa bayram sovqatı qoyaq. Sahibinin başından daha qiymetli olan şirniyyatları
papağa doldurub: ”ay papaq yiyesi,gel papağını apar” deyib papağı götürdüyü kimi tozlu
torpaqlı qapının kandarına qoydu. Yiyesi de oğrun-oğrun gelib papağı götürüb ele qaçdi ki,ele bil … .
Bax bu da Novruz. Ne evveli,ne de sonu bilinen Novruz. Doğurdan da, Mart geldi,derd geldi. Yene
gelib çatdı bu Novruz günleri. Demek ki, yene tonqal, yene meşel, yene onun bunun qapısını pusmaq, yene xoruz döyüşdürmek, yene yumurtanı yumurtaya çırpıb sındırmaq, yene papağı ” o qapı senin bu qapı menim” prinsipi ile ora bura tullamaq,yene şam yandırmaq,yene semeni göyertmek,yene aşıqlar.yene yallı ve yene de yene…



Pencereden gördüyüm menzere meni xeyli uzaqlara aparıb düşüncelerin qoynuna çağırdı. Heyetde
böyük bir izdiham var. Tezece qalanmış tonqal, hendeverine toplaşmış neçe-neçe cavan qız-
gelin,oğul-uşaq, qoca-cavan. Maqarlıdır ki, novruza olan sevgiden başqa göresen bu camaatı daha ne
birleşdirir? Axi nedendir tonqala, oda olan sevgi? Axı hardandır ocağa olan bu qeder herislik? Göresen
etdikelerinin nahiyyetine varırlarmı? Genclerden biri tonqalı alovlandırdıqdan sonra hem böyük bir
nümayişkeranelikle, hem de xüsusi bir coşquyla bir az kenara çekilerek qaçıb tonqalın üstünden uca
sesle “Ağırlığım,uğurluğum tonqala” deyerek tullanır ve kenarda sevinc sesleri ucalır. Bu cavanın
hereketinden daha da ilham alaraq ardınca başqa gencler de ocağın üstünden o teref bu terefe
tullanmağa başlayırlar.Fikrimde bele bir sual yaranır. Göresen odun üstünden belemi tullanırlar?
Mence yox.Düşünende ki, biz müselmanıqsa, Allaha iman getiririkse, elçisini

[1] 2 >>