Hz. Mehemmed (s.e.v.) bütün insanlığa, alemlere rehmet olaraq gönderilmiş bir Peyğemberdir.
Bu xüsusiyyeti ile insanların ağrılarını, çetinliklerini içinde hiss ederek duyar, kederlenmelerine döze bilmez.
Çünki onlara çox bağlı ve sevgi ile doludur.
Sehvlerini düzeltmelerini, doğru yola getmelerini ister.
Möminlere qarşı ise daha şefqetli (Rauf) ve çox merhemetli (Rehm)dir.
Cenabı Allah; gözel adlarından Rauf ve Rehm sifetlerini resullardan tek Peyğemberimiz (s.e.v.) üçün istifade etmişdir.
O Fexri dünyada insanlar arasında bir uşaqken bele "ümmeti, ümmeti" deyecek qeder bize bağlı idi.
Yaşayarken de hemişe ümmetinin qurtuluşu üçün işini xercledi ve o qeder eziyyet, çetinliklere fedakarlıqlarla sine gerdi, insanlardan gördüyü her cür eziyyeti, sonsuz sebri ile qarşıladı.
Mekkenin yarmarkalarında insanların hem dünya hem de axiret heyatını qurtarmaq üçün çadır çadır, ev ev gezib onları İslama devet ederken xor görüldü, lağ edildi, en ağır tehqirlere uğradı, üzüne torpaq atıldı ve hetta namaz qılarken de üzerine heyvan pisliyi atıldı.


Amma O (s.e.v.), bütün bunlara baxmayaraq onlar haqqında qarğış etmedi, eksine:
- "Ya Rebb, onlar bilmirler, bilseydiler etmezdiler!" kimi şefqet ve merhemetini göstermişdi.

İbni Asakir ve Ebu Nuaym, Vehb min Münebbihden revayet ederler.


O bele demişdir:
"Men, yetmiş bir eded kitab oxudum. Bunların hamısında; dünya yaradılandan beri, heç bir kimseye Hz. Mehemmedin, (s.e.s.) ağlı kimi bir ağlın verilmediyi yazılı idi.

Ve deyilirdi ki:
"Her hansı bir kimseye verilmiş olan ağlın, Mehemmede (s.e.v.) verilen ağılın yanındakı veziyyeti; bir qum deryası yanında, oradakı bir qum denesinin veziyyeti kimidir."

Eyni zamanda bu kitablarda:
"Mehemmed (s.e.v.) ağıl ve düşünce baxımından, heqiqeten bütün insanlardan daha üstündür" deye oxuyurdum."