Sahibsiz duyğularla çamadanını sürüyerken kimsesiz ve qaranlıq amma tanış yollarda köhne xatireleri yoxladı.
Çoxdan silinmiş izleri müşahide etdi. Erinmedi ve getdi saatlarla, fikir vermeden çox qorxduğu it uğultularına. Ve bir telefon köşküne uzandı elleri. Gecenin bir yarısı suallarına cavab vere bilecek biri axtardı.Ve çalan telefona derhal cavab verdi. Gecenin geçliyine fikir vermeyen şirin bir dialog başladı.Dialogun sonunda "küçede qaldım, yanına gele bileremmi? ayrıca bir az danışmağa ehtiyacım var." sualına, "indi hardasınız?" qarşılığı geldi.
Ardından gelen cavab sert geceni bele yumşaltdı. Telefon köşkünün qabağındakı maşın işıqları qeder yaxınında olması bir tesadüf deyidi.
Gece yeniden başlamışdı bu sürprizle. Hesretli bir qucaqlama ile başlayan bir söhbete buraxdı teklik yerini.Artıq gecenin gecikmişliyi ehemiyyetini itirmişdi.Artıq,artıq olmuşdu diger detallar. Gün işıldayana qeder gülümseyen üzler güneşi gözledi. Dodaqlardan axan köhne amma gözel sözler, ruhları rahatlaşdırmışdı sema ağarmadan.
Derin ve xoşbext bir yuxuya getdi her iki ruh. Ve TANRIya şükrler yağdı sessiz ve ilıq nefeslerde…Her nefesde…