Her möminin heyatında duanın yeri çox yüksekdir. Dualarla Uca Rebbine el açan bende etrafında her şeyi bir terefe buraxıb ancaq Ondan imdad dileyir.

Dua bendenin Yaradana yönelmesi, el açıb derdini söylemesi, çare dilemesidir. Dua çox sirli, gizli ve munis bir ibadet formasıdır. İnsanın acizliyini derk ederek her şeyin Sahibinden imdad dilemesidir. Dua Rebbi qarşısında eyilen bendenin en uca meqamıdır. Qurani-Kerim duanın öneminden behs ederken bildirir:

"Qullarım Meni Senden soruşsalar, bilsinler ki, Men çox yaxınam. Mene dua edenin duasını qebul ederem"(Beqere suresi, 186)

"Mene dua edin ki, duanızı qebul edim." (Mömin suresi, 60)

"Duanız olmasa, ALLAH qatında sizin ne deyeriniz olar?" (Furqan suresi, 77)

Göründüyü kimi, her insanın deyeri onun duası nisbetinde ölçülür. ALLAH Resulu (s.a.v.) öz ümmetine dua mövzusunda çox tövsiyeler buyurur, öz heyatını dualarla keçirirdi. Dilinden dua düşmezdi, onun heyatına baxsanız, “O, bir dua insanıdır” deye bilersiniz.

Her möminin heyatında duanın yeri çox yüksekdir. Dualarla Uca Rebbine el açan bende etrafında her şeyi bir terefe buraxıb ancaq Ondan imdad dileyir. Bu halı ile insan Güneşe boylanan günebaxan kimidir. Üz tutduğunun, yöneldiyinin, el açıb yalvardığının böyüklüyünü, her şeye qadir olduğunu, merhemetinin sonsuzluğunu bütün ruhunda hiss ederek Ona könlünü açır, derdini ifade edir, elac isteyir. Onsuz da O, bizi bizden yaxşı bilir. Bizim ağrılarımızı, sevincimizi bizden önce bilir. O, bize bizim boynumuzdakı şah damarımızdan da yaxındır. O, sonsuz merhemet Sahibidir. Peyğemberimiz Hezreti Muhemmed (s.a.v.) Uca Yaradanın merhemetini anlatmaq üçün öz sehabelerine bele bir hadiseye diqqet yetirmeyi tövsiye etmişdir:






- Bir müharibeden sonra esrler arasında körpe balasını axtaran ana heyecanla sağa-sola qaçır, yorulmaq bilmeden insanların arasında dolaşır. Götürüb baxdığı uşağın özününkü olmadığını görüb yere qoyur ve o birisinin yanına qaçır. Birden o ana öz övladını tapır ve onu

[1] 2 3 >>