Eli (e.s) ölüm yatağında idi. Son anlarını yaşayırdı. Huşu gedib gelirdi. Ayıldı etrafına toplananlara baxıb dedi: Oğlum Hüseyn(e.s) hardadır? Dediler ayağının yanında dayanıb,ayaqlarından öpüb ağlayır. Eli (e.s) buyurdu: Getirin onu başımın üstüne ve gözlerini yumdu. Bir qeder sonra yene ayıldı ve bu defe oğlu Ebelfezli (e.s) soruşdu. Dediler yan otaqdadı alnını divara qoyub ağlayır. Eli (e.s) buyurdu: Onu getirin başımın üstüne ve gözlerini yumdu. Bir qeder sonra gözlerini açdı. Oğlu Ebelfezlin(e.s) ve Hüseynin(e.s) ellerini tutdu. Onların ellerini birleşdirdi. Imam Hüseyne (e.s) heçne demedi,üzünü Ebelfezl ağaya tutub dedi: Oğlum,canım Ebelfezlim bu ellerinizi birleşdirdim. Heç vaxt ağan Hüseynden ayrılmayasan. Son vesiyyetimi unutma,su tapsan ağana getirmemiş o sudan içme. Ebelfezl ağa ömrünün axrınacan bu vesiyyeti yerine yetirdi ve Tasua gecesi su dalınca gedende seqqaları doldurmamış eline su götürdü,içmek isteyende atasının vesiyyeti yadına düşdü. Susuzluqdan yanırdı amma o sudan içmedi. Xeymelere su apararken oxlandı....
"Xar ol ey nefsim! İsteyirsen Hüseyn susuz öleReklam olmaz !!!qeyya susuz öle,sen su içesen!