Günahkar bir adam idi. Ayıq gezmezdi. Bütün kend camaatı bu insandan şikayet edirdi. Ölse de, xilas olardıq bu adamdan deyirdiler.

Bir arvadı vardı bu adamın, bir de özü. Uşaqları da olmamışdı. Kend camaatı bele bir adamın nesilinin olmadığına memnun idi. Qadın ise erinin halına kederlense de ses çıxara bilmezdi. Otuz ildir evli idiler, döyerdi, esebleşerdi, her gün biriyle dava edirdi. Amma eri idi, evinin kişisi idi.

Adam çox yaşlanmışdı. Ösküreyi yuxusunu bölür, iki nerdivan çıxsa tengnefes olur, titreyen elleriyle siqaretini çetinlikle ağzına aparırdı. Çox arıqlamış, qısa olan boyuyla bir uşaq kimi qalmışdı. Qadın ellerini açıb dualar edir, axır ömüründe olsun bu adamın halı bir az düzelsin deye yalvarırdı Allaha…

Adam bir seher evden çıxdı, lakin ertesi seher oldu qayıtmadı. Dan yeri ağararken qadın erini axtarışa çıxdı. Kim bilir yene harda sızıb qalmışdı! Evvel kendin üst terefindeki bulağın başına getdi tapa bilmedi. Yaxındakı tarlaları axtardı, kendin dörd bir terefine baxdı, yox idi. Eve gelmişdi deyerek qaçaraq geri geldi, xeyr, dönmemişdi. Güneş batmaq üzre idi, tele destemaz alıb, namaza durdu. Duası bitmek üzre idi ki, qapının döyüldüyünü eşitdi.

Gelen eri idi. Adamın üzü sapsarı olmuşdu. Öskürür, eliyle sinesini işare edirdi. Qadın erinin qoluna girdi, güc bela yatağa qeder apardı. Adam uzandı, arvadının üzüne baxdı, ağlayırdı. Qalxmaq istedi, haqqını halal et deyecekdi, sözünün sonunu getire bilmedi, başı yastığa düşdü. Ölmüşdü…

Qadın erinin başında çox ağlayıb feryad etdi. Bir az özüne gelince gözlerini sildi, çenesini bağladı. Qalxdı, imamın evine getdi.

- İmam… deye hıçqıraraq, bizimki…

Söyleye bilmirdi, amma imam veziyyeti anlamışdı. Qadının üzüne baxdı, kendliler ne deyer deye fikirleşdi, tereddüd etdi.

-O adam bir defe bele mescidin qapısından içeri girmedi, qaldırmaram onun cenazesini, deyib qapını bağladı.

Qehr oldu qadın. Hara gedim, ne edim deye fikirleşdi. Heç kesleri yox idi, çaresiz eve qayıtdı. Erini yudu,

[1] 2 3 >>