sandıqdan çıxardığı ağ bir çarşafa bükdü, çiyinine aldı, qebiristanlığa teref getdi.

Mescidin küncünden dönerken, kendin böyüyünün ve kendlilerin özüne doğru gelmekde olduğunu gördü. Bir daha düyünlendi boğazı, cenazesi çiyininden sürüşerken, düzlerinin üstüne çökdü, ellerini üzüne tutub ağlamaya başladı.

Eseble kendin böyüyü yaxınlaşdı:

-Onu hara aparırsan, dedi. Qebiristanlığa basdırım deme! Sağlığında biz çekdik, bir de ölülerimiz çekmesin o herifin elinden…

Qadın gözlerini çarşafın üstüne dikmiş, elece dayanırdı. Birden qışqırmağa başladı, havalanmış kimi idi sanki. Sıxlıq, izdiham yanından qorxuyla uzaqlaşarken, cenazesini tekrar götürüb kendin xaricine doğru getmeye başladı.

Qan ter içinde qalmışdı qadın, artıq adım atacaq halı yox idi. Öz-özüne;

- Buraya basdırım ölümü, dedi, kimse burda narahat olmaz… Hemin anda bir ayaq sesi eşitdi, diksindi, bir çoban idi gelen. Qadın her şeyi olduğu kimi izah etdi. Çoban çox kederlendi, gözleri doldu.

- Derd eleme dedi, men kömek ederem sene.

Bir çuxur qazıb cenazeni basdırdılar. Çoban mezarın başında dayandı, ellerini açdı, dua etdi. Qadın bir neçe çiçek tapıb, torpağın üstüne sepdi. Çobana dualar ederek evine qayıtdı. Yorulmuşdu. Pencerenin kenarına oturub uzaqlara baxaraq fikire getdi. Ele orda da yatıb qaldı. Ertesi gün seher kendin böyüyü imamın qapısını heyecanla döymeye başladı. Bir terefden tepiyi vurur, bir terefden de "İmam, İmam…" deye qışqırırdı. İmam qapını qorxuyla açdı.

-Bir yuxu gördüm, dedi kendin böyüyü, İmam, o heç bir şeye yaramayan, o avara adam cennetde idi, mene gülür, haqqım sene halal olsun, deyirdi.

Yuxunu eşiden imamın üzünün rengi ağardı, özü de eyni yuxunu görmüşdü. "Gel, içeri gel.." demeye başlamışdı ki, kendin delisini gördüler. Qaçaraq gelir, bir terefden de qışqırırdı:

- Demedimmi men, demedimmi size, yuxumda gördüm, yuxumda…

Bir neçe kendli buna benzer yuxular gördüyünü söyleyince qerar verdiler. Üzr isteyecek, özlerini bağışlatmağa çalışacaq, bu

<< 1 [2] 3 >>