vaxt işin eslini öyrenecekdiler. Bir şeyler olmuşdu amma ne idi?

Eve çatdıqlarında qapını açan qadın çaşmışdı. Qapını üzlerine bağlayacaqdı, ede bilmedi. Gelenler olanları izah edib üzr istedi, cenazeni harda defn etdiyini, neler olduğunu soruşdular. Qadın her şeyi izah etdi. Diqqetle dinlediler ve çobanı tapmağa qerar verdiler.

Bir terefden gedir bir terefden aralarında danışırdılar: bu çoban bir övliya idi herhalda, ya da ki, Xızır idi, eslinde ölen adam da o qeder pis bir adam deyildi.

Tesvir edilen yere geldiklerinde çoban qoyunlarını otladırdı. Gelenleri görünce ayağa qalxdı, xeyrdir inşAllah dedi. Oturdular, onlara süd verdi, danışmağa başladılar. Çoban deyilenlerden heç bir şey anlamamışdı, cenazeni nece defn etdiklerini izah etdi.

- Men bir qerib qulam, dedi; cenazeni defn etdik, başında dayanıb bir dua etdim sadece, hamısı bu qeder… maraqla nece bir dua etdiyini soruşdular, çobanda söyledi:

-Allahım, men dağda qoyunlarımı otladarken qulların gelirler yanıma, salam verirler. Senin salamınla gelen senin qonağındır deyib qarşılayıram. Süd verib, azuqemi paylaşıram. İndi de men sene bir qonaq gönderirem, onu da SEN qarşıla ve gözel yola sal…

<< 1 2 [3]