“SADECE MENİM CEHD ETMEYİMLE NE OLAR?” DEYE DÜŞÜNMEYİN



İnsanların birbirlerine nece zülm etdiklerini gören, her gün etrafında exlaqsızlığın, merhemetsizliyin, imansızlığın elametlerinin ferqine varan ve buna göre narahat olaraq emin-amanlıq, sevgi ve hüzur dolu bir cemiyyet isteyen bir insanın olub-keçenlere etinasız davranması böyük bir xeta olar.
Her insan, az ve ya çox, gücünün yetdiyinin artıqlaması ile pisliklerin tek helli olan Quran exlaqının yaşanmasına ve yaşadılmasına kömek etmeli, yaxşılıq ve gözellik yolunda cehd etmelidir.

Bu gün müselmanların insanların rizalarını güdmeden, “kim ne deyer?” deyerek düşünmeden Quran exlaqını insanlara izah etmeleri, Peyğemberimiz (SAV)-in sünnetine uyaraq “qınayanın qınamasından qorxmamaları” lazımdır. Bu, Allah’ın razı olacağı ve cenneti ile müjdelediyi bir exlaq ve teqva elametidir. Peyğemberimiz müselmanlara sünnetine uymalarını bele bildirmişdir:

“Menim tebliğ etdiklerimi, meni görenler (şahid olanlar) görmeyenlere tebliğ etsin, xeber versin.”

Ancaq şeytan yaxşılıq yönünde davranmağa niyyet eden her insana mütleq mane olacaq ve onları bu qerarlarından döndermeye çalışacaqdır.
Şeytanın xeyir üçün cehd eden insanlara verdiyi vesveselerden biri de “menim etdiyimden ne çıxar?” mentiqidir.
İnsan bütün dünyaya yayılmış pisliyi, zülmü,savaşları, qırğınları düşünende özünü çox zeif ve heç neye gücü çatmayan biri kimi göre biler.
Eslinde ise tamamile başqa cürdür. Her şeyden evvel dünyaya emin-amanlığı, hüzuru, sevgini, merhemeti, anlayışı, humanistliyi, dostluğu ve anlayışı heç bir insan hakim ede bilmez. Bunu ne bir insan, ne bir cemiyyet, ne de başqa her hansı bir güc temin ede bilmez.
Bunu her şeye gücü çatan, sonsuz qüdret sahibi, her kesin qelbinden, düşündüklerinden, söylediklerinden xeberdar olan Rebbimiz heyata keçire biler.




İman edenlerin bu yolda cehd etmesi ise onların saleh ve temiz niyyetlerinin bir nümunesidir.
Belke birisinin söylediyi gözel bir söz, bir başqasının

[1] 2 >>