bir an imkan ver ki, ailemi, emlakımı görüm».


Kafir bende dünyanı terk edib axirete qovuşduqda ise, onun yanına qara sifetli melekler gelir, ellerinde tükden parça olur.
Ondan gözle görünen bir mesafede otururlar. Sonra ölüm meleyi gelir, onun başı üste oturub deyir: «Ey xebis (pis) nefs, Allahın qezeb ve nifretini qazanmaq üçün üze çıx!» Nefs (can) onun bedeninden eyri uclu demir esa yaş yundan çıxdığı kimi çıxır. Melek onu eline götürür, bir an bele saxlamadan o biri meleklere ötürür. Onlar ise nefsi getirdikleri parçaya bükürler, ele bil ki, yerden tapılmış ceseddir. Onu göye qaldırırlar. Onunla melekler qarşısından keçende onlar soruşurlar: «Bu murdar iy nedir?» Deyirler: «Filankes oğlu filankes». Onun dünyada daşımış olduğu en pis adları sadalayırlar. Bu yolla dünya semasına çatırlar, qapıları açmağı teleb edirler. Lakin onları açan olmur. Sonra Resulullah (s.a.s) «Onlar üçün sema qapıları açılmaz, deve iynenin gözünden keçmeyene qeder onlar cennete daxil olmazlar» (el-Eraf, 40) ayesini oxuyub dedi: «İzzet ve Celalet sahibi Allah buyurur: «Onun mektubunu yere, dar bir mehbese gönderin!» Onun ruhunu yere atırlar. Bu ayeni de oxudu: «Allaha şerik qoşan göyden düşen, quşun dimdiyine alıb apardığı ve küleyin havaya sovurub uzaq bir yerde atdığı bir şey kimidir»(el-Hecc, 31). Onun ruhu bedene qayıdır.




İki melek gelib sorğu-suala başlayır.


Deyirler: «Rebbin kimdir?» Deyir: «Bilmirem».
Deyirler: «Dinin hansıdır?» Deyir: «Din seçmedim».
Deyirler: «Peyğemberin kimdir?» Deyir: «Heç eşitmedim».
Hemin an semadan çağırış sesi gelir: «O yalan deyir. Onu oda atın. Cehennem qapısını onun üzüne açın!» Cehennemin isti havası onun üzüne vurur, onun qebri daralır, bu adamın qabırğaları yapışır (bir-birine keçir). Çirkin sifetli, kirli paltar geymiş, bedeninden pis iy gelen bir adam gelib deyir: «Sene pislik getirenin müjdesini ver. Sene ved edmiş gündür bu gün». Deyir: «Sen kimsen? Senin sifetin çox çirkindir, ondan şer yağır». Bu adam deyir: «Men senin

<< 1 [2] 3 >>