Sevmeliyse insan birini ,beklemeli önce
Sabretmeyi öğrenmeli ,
Boş kalmış soğuk ellerinin yalnızlığından önce
Unuttuğu kalbini düşünmeli
Boş bakışlarla kandırdığı gözlerinden
Ve tuttuğu kirli eller yüzünden
Hesap vermeli utanmalı kendinden…
Seveceksem bende birgün
Sessizce başlamalı
Görünmeden ve usulca yaklaşmalı
Gökten delice yağan yağmur gibi perçinlercesine toprağı
Kalbime öyle renki öyle dağınık ve öyle içten bağlanmalı…
Sevmeliysem birisini
En az Annem kadar hissetmeli beni
Onun kadar güzel gülmeli
Her sözü onun gibi mutlu etmeli
O nasıl azalmayan bir sevgiyle sarıyorsa beni
İşte o kadar uzun ve soluksuz sevilmeli
Dolarsa ansızın birgün gözlerim
Tutup ellerimden ağlamalı nedensizce
Ve kaldırıp yüzümü baktığında
Ben söylemeden anlamalı
Beni ağlatacak acı kadar ağır
Gülümsetecek küçük bir tebessüm kadar hafif olmalı yüreği
Sevmeliysem birisini
Pencereye koyup başını
Beklemeli,
Annemin hergece yaptığı gibi
Bir ışık gördüğünde uzaktan, sevinmeli
Pır pır etmeli yüreği kapıyı çalan bensem eğer,
Gördüğünde beni unutmalıyım herşeyi
Ve baktığında titremeli yüreğim,
Yarını düşünmeden,
Hayatı ,o an onunla olduğum için sevmeliyim…
Sevmeliysem birisini
Saçları ipek, topukları pembe, kuğu gibi zarif
Ve o zarifliği süsleyen hanmefendi kanatları olmalı
Uzandığında yanıma boylu boyunca
Heycanla atan kalbinin yerine koyabilmeliyim kendimi
Sarışın ,esmer,kumraldan önce hatun olmalı
Bugun söylediğimi yarın unutmamalı
Süslü püslü parfümler gibi değil
Beni öptüğünde her yerden buram buram aşk kokmalı…
Zeki olmalı
Beni bir hamur gibi karmayı bilmeli
Kendinide o hamura katmayı
Herşeyden önemlisi
Ben onu bulmalıyım