Bezi menbelerde çoxevlilik (çoxarvadlılıq) ancaq İslam dinine ibadet eden xalqlara mexsus yaşam terzi kimi gösterilir. Eslinde ise çoxarvadlılıq tekce müselmanlar arasında deyil, diger dinlere sitayiş eden xalqlarda da mövcud olub. Dini ekspertlerin fikrince, çoxevlilik hem tarixen, hem de bu gün xalqların heyat terzine, iqtisadi veziyyetine, imkanlarına, kişi ve qadınların statusunun nisbetine uyğun yaşanan heyat terzidir.

Qedim Misir, Babil, Yunanıstan, Hindistan ve bir çox ölkelerde çoxarvadlılıq mövcud olub. Buna göre de onu tekce İslama ibadet eden ereblere, farslara, türklere şamil etmek yanlışdır, xristianların da heyatında bu cür evliliye rast gelmek mümkündür. Brahmanizm ve Zerdüştilik kimi dinlerde de çoxevlilik mövcud idi.

Çoxevlilik İslamdan xeyli evvel cahiliyye dövründe erebler arasında çox geniş yayılmışdı. Hemin dövrde kişi istediyi sayda qadınla evlene bilerdi. O zaman qebile ve ailelerin gücü ilk olaraq adamların çoxluğu ile ölçülürdü. Buna göre çoxevlilikde işçi sayının çoxalması ve qebilelerarası müharibelerde helak olanların yerini doldurmaq meqsedi güdülürdü. Çoxevlilik İslamdan evvelki ereblerde qüvvet ve servetin, fexr ve etibarın, bir qadınla evlenmek ise zeiflik ve kasıbçılığın simvolu sayılırdı.

Müqeddes «Quran»da bir qadınla evlenmek tövsiye olunsa da, İslam dini tarixi şeraiti, insanların veziyyetini nezere alaraq, bezi hallarda kişilere dörd qadınla aile qurmağa da icaze verib. Dinimizin yaradıcıları zinanın qarşısının alınması, müharibeler zamanı helak olan esgerlerin ailesinin başsız qalmaması, ersiz qadınlara tene edilmemesi üçün çoxarvadlılığa icaze veribler.
İslamda çoxarvadlılığın esas şerti ondan ibaretdir ki, kişi gerek arvadların hamısına her cehetden (hem maddi, hem de menevi) eyni cür yanaşsın. Şerq ölkelerinde xurafatla meşğul olan bezi «din adamları» çoxevliliyin mecburi olduğunu beyan etmeye çalışsalar da, eslinde, onu Allahın emri kimi göstermek yanlışdır.

Dini ekspertler yazırlar ki, yehudilik ve

[1] 2 3 >>