Qadının dilinden...
"ANA Olmaq"

... ... Lap evvel şirin bir körpe geldi dünyaya.
"Sene ana olmağı o öyredecek" -dediler.
Gülümsedim. Çünki, dilsiz bir uşaq mene bir şey öyrede bilmez deye düşündüm.

Zamanla sevdim onu, heyatda heç kimseni bu qeder tez sevmemişdim.
Heç kimse ile söhbet etmeden münasibet qura bilmezdim.
Sonsuzluğa qeder sevgi nedi "o" öyretdi mene.

Qelbimde ona qarşı heç kime olmayan şefqet hissi var idi....
Gözünde yaş görende yox, dodaqlarını büzende dünya gözümde qaralırdı.

Özümden daha deyerli "CAN"ın olduğunu öyretdi mene.
Canımı onun üçün bir heç kimi ferz ede bilerdim.
O mene ALLAHımın emaneti idi. Canım kimi qorumalıydım onu. Ele de etdim.

Nefes alıb-vermek ne qeder gözel imiş. Yatanda sakitce yanına uzanıb nefesinin sesini dinledim, ALLAHıma şükr eledim....

Bir de yatışının gözelliyi var idi. Baş barmağımı ovucunun içine qoyub yatardı, berk-berk sıxaraq yumşaq pambıq elleri ile. Dunyada onun yatışını seyr eelemekden gözel ne ola bilerdiki ??

Xeyalını qurduğum geldi nahayetki.... Mene "ANA" -dedi, ANA...... O andakı hisslerimi heç kime başa sala bilmezdim. "Nolar birde ANA de, birde.." -deyib arxasından gezdiyim saatlar oldu......

İndi ANAmı daha yaxşı anlayıram. Meni canından da çox sevdiyini. ANAlıq nece de Uca bir hiss imiş.....