teşkil edirdi. Bu böyük qüdret Erebistan yarımadasının şimalında yerleşirdi ve Peyğember (s.e.v.v) bu barede daim nigarançılıq hissi keçirir, ömrünün axır vaxtlarına qeder Roma baresinde fikirleşirdi.

Müselmanlar ilk defe hicretin 8-ci ilinde mesihi dininde olan Roma ordusu ile Felestinde qarşılaşmışdı. Bu müharibe Ce`fer ibni Teyyar, Zeyd ibni Harise ve Ebdüllah ibni Revahe kimi üç böyük serkerdenin şehid edilmesi ve islam ordusunun meğlubiyyeti ile sona çatmışdı. İslam ordusunun küfr ordusu müqabilinde geri çekilmesi Qeyser ordusunun daha da cür`etlenmesine sebeb olmuşdu, onların daim islam merkezine yürüş etmeleri tehlükesi var idi. Buna göre de Peyğember (s.e.v.v) hicretin 9-cu ilinde böyük bir ordu ile Şam serhedlerine doğru hereket etdi ki, her növ herbi toqquşmalara şexsen rehberlik etsin. Başdan-başa ezab-eziyyetle yanaşı olan bu seferde islam ordusu özünün keçmiş heysiyyetini qaytarıb öz siyasi heyatını yenileşdire bildi.

Bu nisbi qelebe Peyğember (s.e.v.v)-i qane etmedi. O, öz xesteliyinden bir neçe gün qabaq islam ordusunun (Üsamenin rehberliyi ile) Şama doğru hereket edib döyüş meydanında hazır olmasını emr etmişdi.

Düşmenin ikinci terefi İran şahlığı idi. Hetta İran şahı Xosrov narahatlığın şiddetinden Peyğemberin mektubunu cırıb yere tökmüş, onun sefirini tehqir etmiş ve Yemenin hakimine yazmışdı ki, Mehemmedi tutsun, imtina etdiyi suretde onu qetle yetirsin. Xosrov Pervizin Peyğemberi Ekrem (s.e.v.v)-in dövründe ölmesine baxmayaraq Yemen nahiyesinin istiqlaliyyet meselesi (o, uzun iller İran dövletinin müstemlekesi olmuşdu) İran şahlarının nezerinden uzaq qalmamışdı, iranlı siyasetçilerin malik olduqları tekebbür bele bir qüdretin varlığına dözmeye heç vaxt icaze vermirdi.

Üçüncü tehlüke daxildeki münafiqler idi. Onlar müselmanların eleyhine daim casusluq ederek nifaq, onların arasında tefriqe salıb texribat işleri aparırdılar. Hetta Peyğember (s.e.v.v)-in özüne qarşı bele sui-qesd hazırl-ayaraq Tebuk-Medine yolunda onu öldürmek

<< 1 [2] 3 4 >>